WHERESWILDER

Επειδή θέλω να τα ξέρω όλα (όχι ότι είμαι κουτσομπόλα) και το όνομα Whereswilder, που ανοίγουν τη συναυλία των Planet of Zeus στο Gagarin 205, την Παρασκευή 23 Μαΐου, κάλυπτε ένα βέλο άγνοιας, το Rockway.gr θέλησε να μάθει. Για να τους γνωρίσουμε όλοι μας λοιπόν, μίλησα με τον drummer της μπάντας, Μανώλη Γιαννίκιο.

Καλησπέρα, Μανώλη! Πρώτη μου επαφή με τους Whereswilder και θα ήθελα να μας παρουσιάσεις την μπάντα. Από ότι ξέρω κάποιοι από εσάς έχουν και παράλληλα projects.
Χαιρετώ! Οι Whereswilder λοιπόν είμαστε τέσσερις: Γιάννης Ράλλης, Βασίλης Νησσόπουλος, Γιώργος Αναγνωστόπουλος, Μανώλης Γιαννίκιος. Όλοι παίζουμε μουσική κάποια χρόνια τώρα και στην πορεία οι περισσότεροι έχουμε βρεθεί και σε άλλα σχήματα. Μερικά από αυτά είναι οι: Bangies, we.own.the.sky, Spectralfire.

Ψυχεδέλεια. Είναι ένας όρος που συνοδεύει τη μουσική εδώ και δεκαετίες. Τελευταία έχει ξαναέρθει στην επιφάνεια και στη χώρα μας εμφανίζονται συνεχώς νέα συγκροτήματα. Θεωρείς πως η δεκαετία του 60 είναι η αρχή του πράγματος και έτσι οι μουσικοί θέλουν να γυρίσουν στα βασικά;
Η στροφή στο παρελθόν είναι κάτι που συμβαίνει καιρό τώρα τόσο στη μουσική όσο και γενικότερα στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα. Μουσικά αυτό έχει οδηγήσει στη δημιουργία ενός revival κινήματος, το οποίο και αγαπάμε πολύ. Κανείς βέβαια δεν αρνείται πως στην ουσία αναπαράγεται μια αισθητική που έχει  μεσουρανήσει ήδη εδώ και 50 χρόνια. Κατά τη γνώμη μου, αρκεί μια απλή ανάγνωση σε έναν κατάλογο με τις κυκλοφορίες της δεκαετίας του ’60 για να καταλάβει κανείς πως πρόκειται για την αρχή της δυτικής μουσικής όπως την ξέρουμε σήμερα. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτός είναι και ο λόγος που η ψυχεδέλεια είναι ξανά δημοφιλής. Αυτό που σίγουρα μπορώ να πω είναι πως βρίσκω φοβερά ενδιαφέρον αυτό που προκύπτει όταν το παρελθόν ερμηνεύεται ξανά από μια γενιά με διαφορετικά βιώματα και μέσα έκφρασης όπως η δική μας.

Ποιες είναι οι βασικές επιρροές σας; Θα μπορούσες να πεις ότι υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα albums εκείνης της περιόδου που στιγμάτισαν τη μουσική σας παρέα;
Οι επιρροές είναι πολλές και δεν είναι μόνο του τόσο μακρινού παρελθόντος. Για να απαντήσω πρώτα στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης θα πω ότι τρέφουμε θρησκευτική λατρεία -μεταξύ άλλων- σε ό,τι κυκλοφόρησαν οι Beatles την περίοδο ’65-’69, στο “Disraeli Gears” των Cream και το “Are You Experienced?” των The Jimi Hendrix Experience. Παράλληλα είμαστε όλοι φανατικοί οπαδοί του Josh Homme και της ευρύτερης οικογένειας των QOTSA κάτι που επίσης δεν προσπαθούμε να κρύψουμε.

Δύο μόνο τραγούδια σας μπορεί κανείς να ακούσει μέσω του Soundcloud. Υπάρχουν και άλλα που σύντομα ίσως κυκλοφορήσουν σε μορφή album;
Τα δύο κομμάτια αυτά αποτελούν όντως μέρος μιας ολοκληρωμένης δουλειάς. Το υλικό της ηχογραφήθηκε το περασμένο καλοκαίρι και η παραγωγή, της οποίας επιμελείται ο φοβερός Άλεξ Μπόλπασης, πρόκειται να ολοκληρωθεί μέσα στον επόμενο μήνα. Για την κυκλοφορία του σε φυσική μορφή, κατά βάση βινύλιο, ελπίζουμε να έχουμε νεώτερα σύντομα.

Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον; Ποιο θα θεωρούσατε καλλιτεχνικό ταβάνι;
Ο λόγος που υπάρχει αυτή η μπάντα είναι να παίζουμε ζωντανά. Τα κομμάτια τα γράψαμε όλοι μαζί και όλοι μαζί τα ηχογραφήσαμε ζωντανά στη μπομπίνα. Επομένως, το πρώτο πράγμα που θα κυνηγήσουμε μόλις κυκλοφορήσει ο δίσκος είναι να παίξουμε το υλικό μας όπου και σε όσους μπορούμε. Κατά τ’ άλλα, η έννοια του ταβανιού δεν νομίζω πως είναι κάτι που μας απασχολεί.

Σαν έμβλημα έχετε έναν τράγο, πράγμα που παραπέμπει σε πιο σκοτεινές μουσικές. Υπάρχει κάποιο νόημα στη χρήση του; Συνδέεται άμεσα με το όνομα;
Σύνδεση με πιο σκοτεινές μουσικές σίγουρα δεν υπάρχει για δύο λόγους που μπορώ να σκεφτώ: πρώτον, ο δημιουργός του artwork (Γιάννης Ράλλης) δεν έχει κρατήσει ποτέ εξώφυλλο Venom στα χέρια του και δεύτερον, δεν είναι τράγος, είναι κατσίκα.

Όπως είπαμε υπάρχει έντονη κίνηση στη χώρα σε σχέση με το λεγόμενο ψυχεδελικό rock. Ποιες μπάντες θεωρείς ότι έχουν λαμπρό μέλλον;
Υπάρχει έντονη εγχώρια κίνηση σε όλο το φάσμα του ροκ πλέον και συμβαίνουν φοβερά πράγματα οπότε αυτό το λαμπρό μέλλον μπορεί δυνητικά να υπάρξει οπουδήποτε. Ο τελευταίος δίσκος των Circassian καθώς και η επερχόμενη δουλειά των The Cave Children είναι δύο δυνατά παραδείγματα.

Παρασκευή 23 Μαΐου ανοίγετε τη συναυλία των Planet of Zeus στο Gagarin 205. Για μια ακόμη φορά, εκείνοι διάλεξαν με ετερόκλητη προς τη δική τους μπάντα. Έχεις κάποιες αμφιβολίες/φόβους ότι οι παρευρισκόμενοι δε θα αγκαλιάσουν τη μουσική σας;
Είναι τιμή μας να συνοδεύσουμε τους Planet στο αθηναϊκό τους come back και τους ευχαριστούμε για την πρόσκληση. Δεν ξέρω πόση σημασία έχει το ότι δύο μπάντες στο ίδιο billing ακούγονται ετερόκλητες, ειδικά όταν και οι δύο συγκαταλέγονται στην ευρεία έννοια του ροκ. Σίγουρα μεγάλο μέρος του κοινού θα είναι εκεί για να ακούσει heavy rock, αλλά αυτό δεν είναι ούτε κακό ούτε μας φοβίζει. Θα είμαστε εκεί να παίξουμε τη μουσική μας και να περάσουμε φοβερά ανεξάρτητα από το αν θα μας αγκαλιάσει ένας ή εκατό.

Στο live στο Gagarin θα υπάρχει merchandising της μπάντας για όσους πιθανόν σας ακούσουν και θελήσουν να σας ενισχύσουν;
Physical copies του δίσκου δεν θα έχουν τυπωθεί ακόμη, αλλά θα έχουμε την πρώτη 100άδα από μπλουζάκια για όποιον θέλει να στηρίξει αυτό που κάνουμε.

Υπάρχει κοινό εντέλει στη rock κοινότητα, ικανό και αρκετό να κρατήσει τον ήχο ζωντανό;
Ξέρω πως υπάρχει μια τάση πεσιμισμού σε ό,τι έχει να κάνει την Ελλάδα και το κοινό της αλλά προσωπικά δεν την ασπάζομαι. Σίγουρα υπάρχουν δυσκολίες και είναι δεδομένο πως δεν είμαστε βορειοευρωπαϊκή χώρα για να εξάγουμε ως πολιτισμικό προϊόν το εγχώριο ροκ μας. Υπάρχουν όμως μπάντες αποφασισμένες να ξεπεράσουν τα εμπόδια και κοινό αποφασισμένο να τις στηρίξει και αυτό αποδεικνύεται καθημερινά στα gigs που παίζουν τριγύρω.

Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, Μανώλη. Για τελείωμα θα ήθελα με λίγες λέξεις να περιγράψεις το τι έχει να γίνει στις 23 Μαΐου!
Θα χρησιμοποιήσω αυτούσια την περιγραφή ενός καλού φίλου: “Αυτό εδώ είναι συναυλία… είναι γιορτή… είναι συνάντηση φίλων… και θα καθορίσει το αποτέλεσμα των εκλογών”. Εμείς σ’ ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη!