Οι Behemoth αποτελούν ως γνωστόν αξία στο χώρο του black/ death metal ήχου και προσωπικά μία από τις πολυαγαπημένες μου μπάντες όχι μόνο στο συγκεκριμένο είδος αλλά και γενικά. Και δεν τους αναφέρω καθόλου τυχαία. Γιατί το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας τη μπάντα, ακόμα και το logo των Βραζιλιάνων Unearthly, ήταν οι Πολωνοί (πως μου ξέφυγαν ρε γαμώτο; ).
Το μόνο που έμενε λοιπόν ήταν και το ηχητικό ντοκουμέντο.
Το οποίο ήρθε βέβαια ακούγοντας ( λιώνοντας για την ακρίβεια) το τελευταίο ισοπεδωτικό άλμπουμ τους “Flagellum Dei” (σε Βραζιλία, Ουκρανία και Ρωσία είχε κυκλοφορήσει από το 2011). Ένα άλμπουμ που ακολουθεί πιστά (πολύ πιστά θα έλεγα) την επιτυχημένη συνταγή γραφής κομματιών, των Πολωνών. Βαρβάτες riffάρες, blastbeat που απλά σε κάνουν να σκέφτεσαι τα δύσμοιρα τύμπανα, τα ιδανικά ξεσπάσματα μετά τις απαραίτητες χαμηλές ταχύτητες και οι κραυγές του Felipe Eregion αποτελούν χαρακτηριστικότατα παραδείγματα της μουσικής τους. Και η χρήση της ακουστικής κιθάρας σε ορισμένα σημεία… μοναδική.
“7.62”, “Baptized in Blood”, “Black Sun (Part I)”, “Eye for an Eye”… Κομμάτια που επιβάλλεται να ακούσεις και που σίγουρα θα σε κερδίσουν από την πρώτη στιγμή.
Κάποιοι μπορεί να ξενερώσουν και να τους αποκαλέσουν κλώνους. Κάποιοι πάλι όχι. Εγώ πάντως το απόλαυσα και χτυπήθηκα. Και το air drumming πήγε σύννεφο. Εξάλλου η Βραζιλία δεν με απογοήτευσε ποτέ. Πόσο μάλλον τώρα. Μία εμφάνιση τους στα μέρη μας… διακαής πόθος.
632 
