Οι Ιταλοί powerάδες Elvenking, αποτελούν μια πολύ ιδιαίτερη μπάντα. Από τα πολύ λίγα εκείνα σχήματα που τα στάνταρ απόδοσης τους ήταν πολύ υψηλά από την πρώτη κιόλας κυκλοφορία, χωρίς ποτέ να κυκλοφορήσουν κάτι το οποίο να μην είναι το λιγότερο αξιοπρεπές, τα καλόπαιδα αυτά είδαν την καριέρα τους να απογειώνεται τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα βέβαια το αριστουργηματικό, τελευταίο album τους “Era”.
Χωρίς να αλλάξουν δραστικά ύφος, στο “The Pagan Manifesto”, όγδοη στουντιακή τους δουλειά, οι Elvenking συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο να εξελίσσουν το προσωπικό τους ύφος μέσα στα αμιγώς heavy/ folk/ power μονοπάτια που χαρακτηρίζουν γενικά τη μουσική τους.
Μια ώρα περίπου από πανέμορφο, μελωδικότατο power metal, γενικά γρήγορο και φουριόζικο, χωρίς να λείπουν οι χαλαρωτικές, μπαλαντοειδείς στιγμές, εξαιρετικά sing-along ρεφραίν και αγνή, υμνική και παραμυθένια διάθεση. Τρομερά ταιριαστά τα φωνητικά του Damna που ερμηνεύει τα ρομαντικά παραμυθάκια του με πάθος και ποικιλία στην έκφρασή του, ε-κ-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ή δουλειά από τους Aydan και Rafahel στις κιθάρες, τα πάντα όλα λέμε, τα παλικάρια σπέρνουν καθ’ όλη τη διάρκεια του album με πολλά balls ουσίας στα riffs και στα ομιλούντα solo τους, συνοδευόμενοι από το τρομερά δεμένο δίδυμο των Jakob (μπασο) και Symohn (drums) που ζωγραφίζουν με τρομερές εναλλαγές στους ρυθμούς και φυσικά τον, σε σημεία, πρωταγωνιστικό ρόλο του βιολιού του Lethien, που παράγει το μεγαλύτερο μέρος του ηχητικού καμβά πάνω στον οποίο ζωγραφίζονται οι μελωδίες του “The Pagan Manifesto”.
Μια διαφορά που εντόπισα θα μπορούσε να είναι ίσως ένα σχετικό ηχητικό “πισωγύρισμα” σε φόρμες των πρώτων τους δουλειών, με σαφώς πιο διακριτική χρήση των keyboards σε σχέση με το πολυφωνικό “Era”, χωρίς αυτό να έχει ουδένα αντίκτυπο στις ατμόσφαιρες που δημιουργούν μέσα στα τραγούδια τους.
“King Of The Elves” (12λεπτο έπος, με όλη την έννοια του όρου), “Elvenlegions”, folk πανηγύρι στα “The Druid Ritual Of Oak” και “Moonbeam Stone Circle”, power μαγεία στα “Twilight Of Magic”, “Grandier’s Funeral Pyre” και απαράμιλλος συναισθηματισμός στα πανέμορφα “Towards The Shores”, “Black Rose For The Wicked One” και στον επίλογο του “Witches Gather”, χωρίς να υπολείπεται κανένα τραγούδι σε ποιότητα, έχοντας το καθένα κάτι να δώσει.
Ο ήχος είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα, οι εκτελέσεις αρτιότατες και τελικώς αυτό που προσφέρουν οι Elvenking, είναι απλά ένας ακόμη εντυπωσιακός δίσκος, αν και μου είναι δύσκολο να το συγκρίνω με κάτι άλλο από αυτά που έχει δημιουργήσει η μπάντα, μιας και μέσα στο “The Pagan Manifesto” δρουν όλες οι συνιστώσες της μουσικής τους, σε όλη τη διάρκεια αυτής της σπουδαίας καριέρας. Εμπεριέχει εμπνευσμένη μουσική, ανοιχτή σε κάθε είδους ακροατή, τέχνη για ψυχαγωγία πάνω απ’ όλα και με θεματολογία που αφορά οτιδήποτε άλλο, εκτός του συλλογικού “τώρα”.
Προσωπικώς κάθε άλλο παρά εξεπλάγην. Εδώ και χρόνια οι Elvenking έχουν παγιωθεί στη συνείδηση μου σαν μια από τις μεγαλύτερες αξιακά μονάδες στο ευρωπαϊκό power metal και εύχομαι με όλη μου την καρδιά να συνεχίσουν να πυρπολούν τον κόσμο με την καυλιάρικη μουσική τους. Ο δε πιθανός φίλος των Blind Guardian, Helloween, Skyclad και λοιπών “τεράτων”, βρήκε το υποκατάστατό του για φέτος. Αν και τον βλέπω να τους λαμβάνει ως “κύρια ουσία” στο τέλος. Ξέρεις τι πάει να πει “εθισμός”;
637 
