Κατά κάποιο τρόπο, συνοδοιπόροι και συμπατριώτες των φιλανδών Circle, η μουσική των Ε-Musikgruppe Lux Ohr ανήκει σε ένα πολύ συγκεκριμένο σύμπαν.
Ακόμη και ο ίδιος ο όρος “μουσική” έχει αμφιλεγόμενη έννοια σ’ αυτήν την περίπτωση. Μινιμαλιστική προσέγγιση, δομημένη σύζευξη συχνοτήτων παραγόμενη από sequencers και synth effects, καταφανείς παραπομπές στους Kraftwerk και σε όλο το κίνημά τους, βουτηγμένο στην αισθητική του καλοκαιριού του 1969 όταν ο συλλογικός παγκόσμιος νους επικεντρωνόταν στην κατάκτηση της Σελήνης.
Το “Spiralo”, χωρίζεται σε δυο, ίσης διάρκειας 19 λεπτών, μέρη, που δεν θα έλεγα ότι διαφέρουν πολύ, με το δεύτερο μέρος να εξελίσσεται και σε σύγχρονες τάσεις αυτού του ύφους, εμφανίζοντας στοιχεία από low beated trance electronic ηχοτόπια (ούτε ξέρω πως ονομάζονται αυτές οι “ταμπέλες”, σχώρα με…). Αν φέρεις στο νου σου τα soundtrack των διαστημικών dockumentaries της δεκαετίας του ’70, θα είσαι πολύ κοντά στο να κατανοήσεις τι παίζει σ’ αυτό το album.
Μουσική για πολύ ιδιαίτερους ακροατές, για πολύ ιδιαίτερες ώρες, με πολύ ιδιαίτερα “γούστα”… Ιδανικό για να το βάλεις να παίζει πριν πέσεις στο κρεβάτι ή για τις πολύ πρώτες ρουφηξιές του καφέ σου, περιμένοντας να ζήσεις άλλη μια ανατολή ηλίου ή για οποιαδήποτε στιγμή σου, που απαιτεί chill out καρδιά.
Αν θα στο συνιστούσα; Άφοβα, αλλά δεν ξέρω πόσο και προπάντων, τι πίνεις. Δοκίμασε και πες μου κι εμένα.
608 
