Είμαι “βαμμένος” μεταλλάς. Το ομολογώ. Είναι μέρος του “είναι” μου ρε φίλε, από τις πρώτες αυτιές κι αυτό δεν θα αλλάξει μέχρι τα βαθιά γεράματά μου.
Αλλά να σου πω κάτι, μεταξύ μας. Αν τυχαία με ρωτήσεις ποιά είναι τα αγαπημένα μου ακούσματα, που εδώ που τα λέμε, κατά κάποιο τρόπο, ψιλοστιγμάτησαν κι αυτά αυτή τη μουσική πορεία, η νοητική διεργασία που θα καταλήξει στην απάντηση που θα σου δώσω, θα ξεκινήσει με πρώτη “εικόνα” τα 70’s. Τις hammond φάσεις, τις ψυχεδελικές κιθάρες με τα riff/ αναθυμιάσεις, τις χωμένες στην καθαρή Τέχνη συνθέσεις που η αλήθεια είναι ότι κατανάλωσαν πολλά LSD οι εμπνευστές τους για να δημιουργήσουν, τα λογοτεχνικά στιχουργικά concept και τις προσωπικότητες που έμειναν στην ιστορία ως “θρύλοι”.
Κάτι πολύ συγκεκριμένο, με φόντο την ανωτέρω εποχή, είναι αυτό που προσφέρουν οι Tusmorke με το “Riset Bak Speilet”. Πανέμορφο, early 70’s art/ prog rock, που σφιχταγκαλιάζει τους Jethro Tull και τους Camel, με το ένα πόδι στο βρετανικό προοδευτικό rock της εποχής και με το άλλο στην από πάντα αξιολογότατη Σκανδιναβική σχολή του ύφους, αυτό το κουαρτέτο είναι το λιγότερο συγκινητικό.
Αρχέγονα riffs- ορισμοί από τον πολυοργανίστα (κιθάρες, πλήκτρα) Marxo, στο ύφος του Syd Barrett, του Mick Abrahams και γιατί όχι, του Tony Iommi και με καθοριστική για το αποτέλεσμα, συμβολή με το hammond του, εξαιρετική εκτέλεση από τους Hlewagastir (drums) και Benediktator (μπάσο), πολυσχιδείς ρυθμοί και άρτιο παίξιμο, ενώ τα φωνητικά του Krizla (ο οποίος σαν άλλος Ian Anderson, αναλαμβάνει και τα μέρη του φλάουτου που κάνει πολύ αισθητή την παρουσία του) ακούγονται βελούδινα, μελωδικότατα, στο ύφος των Camel, Jethro Tull, Yes τραγουδώντας τους, μοιρασμένους γλωσσικά, στίχους των τραγουδιών.
Με τον ανάλογο ήχο, που παραπέμπει άμεσα σε αυτά που η μπάντα θέλει να δώσει, τα “Offerpresten”, “Gamle Aker Kirke”, “Black Swift”, “All Is Lost” και το ομότιτλο “Riset Bak Speilet”, ακούγονται συναρπαστικά και ενθουσιώδη. Και τα πέντε τραγούδια είναι μεγάλης διάρκειας (άνω των 8 λεπτών), θα τα χαρακτήριζα πλήρη έργα εκλεπτυσμένης μουσικής, με ευφάνταστες εναλλαγές, ποικιλία ηχοχρωμάτων και ουσιώδους δημιουργίας. Θα σου επαναφέρουν πάμπολλες οικείες εικόνες στο νου από ένα ολόκληρο Σύμπαν μουσικής, με τις πρώτες νότες είναι σαφής η κατεύθυνση του δίσκου αλλά αυτό δεν καθορίζει τίποτα από την ποιότητα του.
Στη συνείδησή μου, η άμεση συνέπεια στο ομώνυμο εγχώριο έπος των Mother Turtle. Ένα απολαυστικό, νοσταλγικό άκουσμα. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Για τους λίγο μεγαλύτερους, συγκινημένους μεσήλικες που κοιτούν το λιλί τους από ψηλά, αναπολώντας τα περασμένα μεγαλεία, απαραίτητο.
581 
