Κάθε νέο album των Nevermore αποτελεί γεγονός για τους απανταχού φίλους της metal μουσικής, ενώ θέτει νέα στάνταρ σε ότι αφορά την κιθάρα.
Η γνωστή τετράδα (Warrel Dane, Jeff Loomis, Jim Sheppard, Van Williams) συν ένα καινούριο μέλος (Attila Voros– β’ κιθάρα) κυκλοφορούν ύστερα από απουσία πέντε ετών, το “The Obsidian Conspiracy”. Το ζητούμενο για την ίδια τη μπάντα είναι να εξελίσσεται σε κάθε δίσκο και να προσδιορίζει εκ νέου τον ήχο της, κάτι που καθίσταται σαφές από τις πρώτες κιόλας νότες του album. Μην περιμένετε τρανταχτές ομοιότητες με το καταιγιστικό “This Godless Endeavor”, ή με το ατμοσφαιρικό “Dreaming Neon Black”. Οι δέκα συνθέσεις (και δύο bonus track) που αποτελούν το δίσκο είναι πιο απλοϊκές (για τα δεδομένα των Nevermore πάντα) και πιο μεστές, αλλά εννοείται όσο πιο heavy γίνεται. Προσωπικά μου φέρνουν πιο πολύ στο μυαλό αυτές του “Dead Heart In a Dead World”, αλλά με περισσότερη πυγμή (ναι, γίνεται!). Από εκεί και πέρα, τι να πει κανείς όταν ακούει κομμάτια όπως τα “Your Poison Throne”, “Moonrise”, “Emptiness Unobstructed”, “The Day You Built the Wall” και “She Comes In Colors”; Το μόνο που μπορεί, είναι να υποκλιθεί σε ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα της τελευταίας δεκαετίας. Η παραγωγή (δια χειρός Andy Sneap), ως συνήθως, προσδίδει τον απαιτούμενο όγκο- σήμα κατατεθέν τα τελευταία χρόνια για το σχήμα, ενώ το artwork όπως πάντα απίστευτο. Κερασάκι στην τούρτα οι δύο διασκευές σε Doors και Tea Party! Το διάλειμμα που προηγήθηκε, όπως και οι solo κυκλοφορίες του Warrel και Loomis πιστεύω πως βοήθησαν στο τελικό αποτέλεσμα του “The Obsidian Conspiracy”, καθώς υπήρξε χρόνος ώστε ο καθένας να συνεισφέρει με καθαρό μυαλό και δικαιώνονται πανηγυρικά. Ίσως είμαι υπερβολικός, αλλά (και) αυτό το album των Nevermore θα γίνει ανάρπαστο.
627 
