Δέος…
Μια λέξη μόνο ανάμεσα στα εκατομμύρια που θα μπορούσαν να αποδώσουν συναισθηματικά τις συνέπειες αναμνήσεων που εγείρουν προσωπικότητες όπως ο Chuck Schuldiner. Τεκμηριωμένα ιστορικώς ως ο μπαμπάς, νονός, παιδαγωγός και φυσικός Αρχιεπίσκοπος του death metal, η θέση του αξέχαστου και πρόωρα εκλιπόντος μουσικού, θα βρίσκεται εσαεί στην Αθανασία.
Το “Leprosy”, δεύτερος δίσκος του πνευματικού παιδιού του, των Death, πρόσθεσε κάποιες αξιωματικές για το ιδίωμα σταθερές, ολοκληρώνοντας τη γέννηση που επιτελέστηκε στο θεμελιώδες “Scream Bloody Gore”. Ο Chuck, τελειοποιεί τη μεθοδολογία της μουσικής του και προσφέρει έναν μνημειώδες χείμαρρο ακραίας όσο και μελετημένης μουσικής που σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, θεωρείται ανάμεσα στους πέντε σημαντικότερους δίσκους που επέβαλαν την εδραίωση του death metal στην τότε παγκόσμια αγορά.
Σαν κοινός θνητός, μου είναι φυσικό να μην μπορώ να σου περιγράψω με λέξεις τη στυγνή καύλα που αποκόμισα όλα αυτά τα χρόνια, βιώνοντας και γλεντώντας την λυκανθρώπινη πτυχή της ψυχής μου με τα “Leprosy”, “Left To Die”, “Forgotten Past”, “Left To Die”, “Pull The Plug” (προσκυνάτε ΡΕ!), “Open Casket”, “Primitive Ways” και “Choke On It”. Αν και “διαλλακτικώς” επιφυλασσόμενος των remastered εκδόσεων (γιατί πολύ απλά, μερικοί δίσκοι πρέπει να ακούγονται όπως φτιάχτηκαν εξ’ αρχής), το φρεσκάρισμα του ήχου στις νέες εκδόσεις των τραγουδιών είναι επιτυχημένο, με χαρακτηριστικά ανεβασμένο (επιτέλους!) τον ήχο του μπάσου, κάτι που προσδίδει μια νέα δυναμική.
Κατά τ’ άλλα, τα αναμενόμενα. Κορυφαίες heavy / death riffάρες από τον Τρισμέγιστο (ο οποίος έχει αναλάβει και το μπάσο) και τον Rick Rozz (α ρε φούστη μου, θέλω ΤΩΡΑ ένα καφάσι μπύρες, νοστάλγησα και θα με πάρουν τα ζουμιά…), τρελό, γρήγορο όσο και ακριβέστατο drumming από τον Bill Andrews (Massacre – ΟΛΕ!) και στιχουργική θεματολογία να συνεχίζει μεν στο death metal μοτίβο του “Scream…”, αλλά με πιο ώριμη προσέγγιση στο θέμα και με μια έντονη τάση απομόνωσης του gore στοιχείου, κάτι που εξελίχθηκε στο “Spiritual Healing” και κορυφώθηκε στα δοκίμια φιλοσοφίας που καλούνται “Human”, “Individual Thought Patterns”, Symbolic” και “The Sound Of Perseverance”.
Η επανακυκλοφορία αυτή συνοδεύεται από πολύ και χορταστικό bonus υλικό το οποίο αποτελείται από σπάνιες rehearsal στιγμές των τραγουδιών, με primitive ήχο καθώς και με ένα extra live CD στην deluxe έκδοσή της, στο οποίο ακούμε την μπάντα να “σκοτώνει” ζωντανά το κοινό της σε δυο events που έλαβαν χώρα σε πόλεις τις ευρύτερης περιοχής της Νέας Υόρκης, με υλικό από την περίοδο του “Scream Bloody Gore” (“Zombie Ritual”, “Denial Of Life”, “Mutilation”, “Infernal Death”), όπου η μπάντα, με αρχέγονο ήχο, παίζει παθιασμένα, δυναμικά και με τσαμπουκά το σπουδαίο υλικό της.
Υπόθεση μελαγχολίας αυτά τα reissues. Με πισωγυρνούν ρε φίλε, εμένα τον μεσήλικα πίσω σε εποχές απάνθρωπα ξένες πλέον με τη σημερινή καθημερινότητα, ωραίες, που βιαζόσουν να μεγαλώσεις για να κυνηγήσεις το όνειρο σου και έβλεπες τα μουσικά παπαράκια σου (μικρά τότε) να μεγαλώνουν… και το χαιρόσουν στ’ αλήθεια… Για τους νέους ακόλουθους του death metal, απαραίτητο.
Once I had full control of my life… I now behold a machine decides my fate… End it now it’s all too late… Μάγος ήσουν ρε Μεγάλε; Τα σέβη μου.
699 
