Τα αγόρια αυτά από το Queens της Νέας Υόρκης δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, σύμφωνα με το newsletter, και σκορπάνε τον όλεθρο εδώ και δέκα περίπου χρόνια… Εντάξει ρε μάγκες κόψτε κάτι γιατί θα με πάρουν τα ζουμιά…
Για όσους δεν είναι κοινωνοί των Emmure, αυτές οι ελπίδες της Victory, είναι ένα beatdown hardcore-metal συγκρότημα που πέρασε μάλλον την εφηβεία ακούγοντας Korn και Limp Bizkit, πράγμα που πέρασε στη μουσική τους υπό τη μορφή τσιριχτών αρμονικών και επεξεργασμένων σημείων (το τρίτο track του νέου δίσκου “The Hang Up” φωνάζει από μακριά “Follow the Leader”).
Τουλάχιστον ως προς τις τελευταίες αυτές επιρροές είναι ειλικρινείς. Το αποτέλεσμα ακούγεται όμορο προς συγκροτήματα όπως οι Parkway Drive και οι Suicide Silence, καθώς δεν λείπει και to death metal στοιχείο από την εξίσωση (και τα αρχίδια μέσα που λένε). Ωστόσο, μεγάλη attraction του γκρουπ αποτελεί η εριστική φυσιογνωμία του frontman Frankie Palmeri, ο οποίος μάλλον είναι υπεύθυνος τόσο για τα προκλητικό περιεχόμενο των τραγουδιών (“Girls Don’t Like Boys, Girls Like 40’s and Blunts”) όσο και για το πιο παιχνιδιάρικο-anime “Hitomi’s Shinobi”.
Ο Palmeri κάνει πάντως, αρκετά καλή δουλειά σαν βασικός τραγουδιστής καθώς η γκάμα του κυμαίνεται από σκληροπυρηνικό flow μέχρι death metal βόθρο. Το συγκρότημα groove-άρει, οι συνθέσεις είναι τίγκα χαμηλών συχνοτήτων (βλέπε το θαύμα της επτάχορδης), οι ρυθμοί είναι όντως ισοπεδωτικοί και θυμίζουν death metal, ενώ τα κομμάτια δεν υπερβαίνουν το τρίλεπτο κατά κύριο λόγο και σίγουρα οι Emmure έχουν κάποιο περιθώριο να πειραματιστούν (“We Were Just Kids”). Ωστόσο σημαντικό μείον είναι η, άνευ λόγου, μεγάλη διάρκεια του δίσκου, που θα έπρεπε να πιο άμεσος, καθώς το γκρουπ έχει δυνατότητες, αλλά όχι τόσες δυνατότητες…
Διασκεδαστικό αν και όχι εντυπωσιακό.
449 
