Αν και αγαπημένος προορισμός η Ελλάδα για τους Dark Tranquillity, δεν είχα τη τύχη για διάφορους λόγους να τους δώ σε κάποια από τις προηγούμενες επισκέψεις τους στη χώρα μας.
Τριπλή η χαρά λοιπόν μιάς και στο πακέτο θα συμπεριλαμβάνονταν και δύο πολλά υποσχόμενες εγχώριες μπάντες, οι modern melodic death metallers Wings in Motion και οι W.E.B με το καθηλωτικό και σκοτεινό metal τους.
Όντας σίγουρος και πεπεισμένος ότι το πρόγραμμα θα τηρηθεί με γερμανική πειθαρχία, φτάσαμε στο Gagarin 8:20 και μετά την απαραίτητη ματιά στο merchandising store μπήκαμε στην αρένα για να παρακολουθήσουμε τους Wings in Motion. Το ευχάριστο ήταν ότι ο κόσμος ήταν αρκετός και δεν υπήρχε αυτή η ερημοποίηση που παρατηρείται ακετές φορές στα support σχήματα. Στηρίζουμε όλο το event και όχι μόνο το main act.
Άνετοι και με συνοχή πάνω στη σκηνή οι Αθηναίοι μας παρουσίασαν για 35 λεπτά μέρος του ντεμπούτου τους, Cyclicity, που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό καθώς και κάποιες πιο παλιές συνθέσεις τους. Με αρκετή κίνηση πάνω στη σκηνή προσπάθησαν να ξεσηκώσουν το κοινό, μεγάλο μέρος του οποίου δεν τους γνώριζε και ερχόταν σε επαφή μαζί τους για πρώτη φορά.
Τα σχόλια που άκουγα δεξιά και αριστερά κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους ήταν θετικά και ενθαρρυντικά που σημαίνει ότι ο κόσμος έδωσε τη δέουσα προσοχή ενώ κάποιοι στις μπροστινές σειρές συμμετείχαν με μεγαλύτερο πάθος κυρίως στα hit της μπάντας, Through the Shadows και Our Bleeding.
Αρκετά μελωδικοί με μοντέρνα στοιχεία αλλά και κάποια πιο κάφρικα ξεσπάσματα έδειξαν ότι το έχουνε το όλο πακέτο αρκεί να συνεχίσουν να δουλεύουν σοβαρά και επαγγελματικά. Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τη πορεία τους γιατί και η όρεξη δεν τους λείπει αλλά και τεχνικά δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από άλλες ξένες μπάντες του χώρου που κάνουν ήδη καριέρα.
Μετά το πέρας της εμφάνισής τους έγινε και η απαραίτητη μετάβαση απο τον καφέ με τον οποίο εισήλθαμε στη συναυλία στην προσφιλή και αγαπημένη σε όλους μας μπύρα. Ο κόσμος συνέχισε να καταφθάνει και μπορώ να πώ ότι στην εμφάνιση των W.E.B ένα 70% του Gagarin είχε γεμίσει και είχε πάρει θέσεις μάχης.
Οι W.E.B είναι μία μπάντα που ήρθα σε επαφή για πρώτη φορά πρίν από λίγο καιρό αλλά αυτόματα με κέρδισαν και με το παραπάνω αφού ο ήχος τους, ο επαγγελματισμός τους αλλά και η προσοχή που δίνουν στις λεπτομέρειες τους κάνουν να έχουν όλα τα εφόδια για να φτάσουν ψηλά. Κρατήστε αυτό που σας λέω και ελπίζω να με θυμηθείτε και να μην πέσω έξω για τους Αθηναίους dark metallers. Όπως είπα και σε έναν πολύ καλό φίλο που ήταν μαζί στη συναυλία, οι W.E.B είναι όσο “εμπορικοί” πρέπει σα συνολικό πακέτο, ώστε να μπορέσουν να φτάσουν πραγματικά σε άλλο επίπεδο.
Η μπάντα κυκλοφορεί το τρίτο της πόνημα, For Bidens, και όπως απέδειξαν και επί σκηνής το album τσακίζει κόκκαλα χωρίς βέβαια να παραβλέψουν και τις παλιότερες κυκλοφορίες τους. Φοβερή corpse paint evil σκηνική παρουσία χωρίς άλλες φανφάρες, κέρδισαν το κόσμο εξαρχής. Μία λίγο πιο ελαφριά έκδοση των σύγχρονων Dimmu Borgir με gothic πινελιές και ξεσπάσματα αλά Behemoth. Αν σας μπέρδεψα, απλά W.E.B.
Ο Sakis Darkface θεατρικότατος, έδειξε στοιχεία μεγάλου frontman για το είδος. Κάποια στιγμή φόρεσε τη χαρακτηριστική a la predator μάσκα του και μαζί με τον πολύ καλό φωτισμό δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα που καθήλωσε αρκετό κόσμο που μπορεί να πιάστηκε στον ύπνο. Κανείς στη μπάντα δεν υστέρησε και προσωπικά τους βγάζω το καπέλο.
Στα συν της πολύ καλής εμφάνισης και η διασκευή στο Anubis των Septic Flesh που ξεσήκωσε τους metalheads. Το χειροκρότημα στο τέλος ήταν η επιβράβευση για την παρουσία τους και το μόνο σίγουρο είναι ότι χθές κέρδισαν οπαδούς.
Απαραίτητο διάλλειμα ακριβώς μισής ώρας αφού όπως είπαμε το χρονοδιάγραμμα τηρήθηκε με πάσα ακρίβεια. Τουαλέτες, ανεφοδιασμός με καύσιμα και θέσεις μάχης για τη συνέχεια με τα standards για τους Dark Tranquillity να έχουν τεθεί πολύ ψηλά. Ταυτόχρονα όμως υπήρχε και η βεβαιότητα ότι θα πιαστούν εύκολα και πιθανώς να ξεπεραστούν κιόλας. Άλλωστε με την πορεία τους μόνοι τους έθεταν πάντα ψηλά το πήχη.
Τρία χρόνια μετά τη τελευταία εμφάνισή τους στον ίδιο χώρο, οι αγαπημένοι στο ελληνικό μεταλικό κοινό σουηδοί Dark Tranquillity, ήρθαν ξανά στη χώρα μας για μία ακόμα οργασμική τελετουργία που κράτησε 1.30 ώρα στην Αθήνα και άλλο τόσο στη Θεσσαλονίκη. Μας έχει κακομάθει αυτή η μπάντα αλλά τα παλικάρια είναι πραγματικά σε άλλο επίπεδο.
Τα φώτα σβήνουν και οι πρώτες νότες του The science of noise αρχίζουν να στοιχειώνουν το γεμάτο από κόσμο Gagarin. Στο καπάκι ακούμε το τρομερό riff του White Noise/ Black Silence με τα πρώτα κρούσματα “βίας” άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους στις πρώτες σειρές του Gagarin. Ο ήχος απλά ε-κ-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό-ς όπως και η απόδοση του συγκροτήματος. Νότα δεν έπεφτε κάτω. Monochromatic stains και Lost to apathy με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει επίκινδυνα ψηλά.
Το αγαπημένο The fatalist παίρνει τη σκυτάλη. Η μπάντα βρίσκεται σε δαιμονιώδη φόρμα. Ο Stanne δικαιολογεί αβίαστα το τίτλο του ως ένας από τους κορυφαίους frontmen της εποχής. Χαμογελαστός, θεατρικός στης κινήσεις του και αδιάκοπο πέρα δόθε στη σκηνή. Οι κιθάρες των Sunden και Henriksson ζωγραφίζουν και παρασέρνουν το κόσμο στις μελωδίες αλλά και στη συναισθηματική τραχύτητα τους.
Το drum set του Jivarp δεν καταλαβαίνει τίποτα και ασελγεί αδιάκοπα. Τελευταίο άφησα τον άνθρώπο που σε όλη τη συναυλία εκθείαζα. Ο κύριος Brandstrom στα πλήκτρα. Του βγάζω απλά το καπέλο όχι γιατί ήταν εκπλητκτικός σε απόδόση αλλά γιατι απέδειξε το πόσο σημαντικός είναι για τη μπάντα που τον επέλεξε και του έδωσε βαρυσήμαντο ρόλο από το 1999 και μετά.
Ακολουθούν χωρίς ανάσα τα The Silence in Between, Zero Distance, The Wonders at your Feet με το χαμόγελο της μπάντας αλλά και το δικό μας να επιβεβαιώνει το ωραίο της όλης κατάστασης. Στο επόμενο και αγαπημένο The Mundane and the Magic, ο Stanne περπατάει ανάμεσα στο κοινό το οποίο τον προσκυνάει με κάθε τρόπο.
Punish My Heaven και τι θέλετε από εμένα να σας πώ δηλαδή; Ξύλο, ξύλο και πάλι ξύλο σε έναν ύμνο που συγκαταλέγεται στα highlight της βραδιάς. Είναι όλο το άτιμο το The Gallery… τι δίσκος και αυτός! Συνεχίζουμε με What Only You Know από την τελευταία εκπληκτική δουλειά του group που θεωρώ ότι ο καθένας μας θα πρέπει να έχει ακούσει.
“Athens you are show number 100 for the Construct world tour”, μας ενημερώνει ο Stanne και το βαρβάτο Terminus οξύνει και άλλο τα πνεύματα. Iridium και State of trust προετοιμάζουν μαεστρικά το έδαφος για το απόλυτο hit της μπάντας… Therein και όλο το Gagarin πάλλεται στον αέρα ουρλιάζοντας σαν να μην υπάρχει αύριο. Στιγμές μεταλλικής περηφάνιας που δύσκολα ξεχνιούνται.
Το αγαπημένο Final Resistance κλείνει τάχα μου τη συναυλία με το συγκρότημα να γυρνάει μετά από πέντε λεπτά για το encore που ξεκινάει με ένα όργιο μελωδίας, οργισμένου πόνου και απροσδιόριστης συναισθηματικής κατάπτωσης. Το όνομα αυτου Lethe. Α ρε Gallery! Endtime Hearts και για το τέλος Misery’s Crown με τον Stanne να κάνει stage dive και να τραγουδάει μεταφερόμενος στα χέρια των πιστών.
Το καλύτερο τέλος σε μια συναυλία που θα θέλαμε να κρατήσει άλλο τόσο. Όυτε ενα ψεγάδι σε μια διοργάνωση άρτια σχεδιασμένη από κάθε πλευρά. Μπράβο και στον κόσμο που με τη παρουσία του έδειξε ότι ζει και αναπνέει για τέτοιες συναυλίες.
Εννοείται ότι σύντομα ξανά στα μέρη μας. Με κλειστά μάτια έρχεστε πλέον. Πατησίων, στροφή και βγήκατε Λιοσίων.
Dark Tranquillity setlist
The science of Noise
White Noise/ Black Silence
Monochromatic Stains
Lost to Apathy
The Fatalist
The Silence in Between
Zero Distance
The Wonders at Your Feet
The Mundane and the Magic
Punish My Heaven
What Only You Know
Terminus (Where Death Is Most Alive)
Iridium
State of Trust
Therein
Final Resistance
Lethe
Endtime Hearts
Misery’s Crown
Photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
553 
