Αν και τα tribute σπάνια μ’ ενθουσιάζουν, ενώ πολλές φορές φτάνουν ακόμη και να με κουράζουν, το συγκεκριμένο δισκάκι που κυκλοφόρησε μόλις από την Cleopatra Records με εξέπληξε ευχάριστα!
Πρόκειται για πέρασμα απ` την ψυχεδέλεια του ‘60 στη ψυχεδελική σκηνή που κατακλύζει την Αμερικάνική ήπειρο μια δεκαετία τώρα, ίσως και παραπάνω. Καταρχήν, ο δίσκος αυτός αποτελεί αφιέρωμα σ` ένα συγκρότημα, ευρύτερα αγαπητό, το οποίο “έντυσε” σε μεγάλο βαθμό την ψυχεδελική ροκ μουσική, αφήνοντας ξεκάθαρα το στίγμα του σ` αυτήν. Επειδή ακριβώς μιλάμε για τους Doors, το εγχείρημα ήταν εξ` αρχής δύσκολο. Ωστόσο οι μπαντάρες που το δούλεψαν, κατάφεραν εν τέλει να αλλοιώσουν πολύ σωστά τα original κομμάτια, αλλά το σημαντικότερο όλων να τα κάνουν δικά τους. Διαφορετικά, θα έλεγα πως είναι ένα ακόμη συμπαθητικό version και τίποτα παραπάνω. Εδώ, όμως έχουμε πολύ δυνατά ονόματα της psych rock σκηνής.
Ας τα πάρουμε ένα- ένα, όμως:
Οι Καναδέζοι Elephant Stone, έχοντας συνθέσει ήδη 3 δίσκους απ το 2009, έδωσαν μια “γεύση” ΄στο L.A. Woman, ανατολίτικης κουζίνας, χαρακτηριστικό της μπάντας αυτής, προσθέτοντας και ινδικό σιτάρ. Βέβαια, η συμμετοχή των Black Angels, δεν θα μπορούσε να λείπει σε καμία περίπτωση. Όντες στο peak τους πραγματικά, έχοντας ήδη κυκλοφορήσει το τέταρτο κατά σειρά άλμπουμ τους, το “Indigo Meadow” (2013) και το νέο Clear Lake Forest EP να βρίσκεται σε τροχιά παρουσίασης μέσα στον Απρίλιο που μας έρχεται, οι Τεξανοί έδωσαν τη δική τους υπογραφή σ’ αυτό το tribute. Συγκεκριμένα μετέφρασαν το Soul Kitchen σ’ ένα χαοτικότερο, hazy ατμοσφαιρικά τύπο και πιο υποτονικό με τη μαστούρικη χροιά του Alex Maas. Αν κάποιοι πραγματικά μετάλλαξαν τους Doors, αυτοί ήταν σίγουρα οι Νεοϋορκέζοι Psychic Ills. Γνωστοί για τον πειραματικό τους χαρακτήρα, άλλαξαν τα φώτα στο “Love me two times”, καθώς από blues rock, το μετέτρεψαν σε ένα ψυχεδελικό post ροκάρισμα, ειδικά αν ακούσει κανείς το σόλο τους με synth και κιθαριστικά αριστοτεχνικό echo. Kαι οι Dark Horses άλλαξαν τρομερά το ύφος του Hello I love you βάζοντας distortion, echo και κιθαριστικές sliding “κραυγές”. Εννοείται πως τα φωνητικά με την Lisa Elle είναι τρομερά δυναμικά!
Καταπληκτική, επίσης η συμμετοχή των Αμερικάνων Dead Meadow οι οποίοι έκαναν μια παλιομοδίτικη psych προσέγγιση, στο “Crystal Ship” πολύ μελωδική κι ερωτιάρική, όπως θα έπρεπε να είναι. Αλλά, πραγματικά δεν περίμενα κάτι διαφορετικό, από μία απ` τις καλύτερες new psych μπάντες των ημερών.
Τέλος, αξίζει τρομερά ν` αναφερθώ, στους Γάλλους “ψαλμωδούς” Wall of death, με το ακαταμάχητο keyboard να δίνουν ακόμη ένα ωραίο άκουσμα στον δίσκο αυτόν, παίζοντας το βροχερό “Riders on the Storm”.
Enjoy…
622 
