Επιτέλους! Λίγο τιμημένο heavy metal για τον ένκαυλο εγκέφαλό μου…
Από αυτό το βρώμικο, το άπλυτο, που σου βάζει μονίμως στο στόμα την φράση “μανάρι μου, τσάκο μια κρύα ακόμη”, που σε κάνει να κουνάς το κεφάλι σου πάνω – κάτω σαν επιληπτικός, αυτό ρε παιδί μου, με τα χιλιοπαιγμένα riffs που σου σηκώνουν το λιλί σαν 18χρονο λαχταριστό πιπίνι…
Αυστριακοί heavy/ thrashers οι Garagadays λοιπόν, με ένα ακόμη album στο ενεργητικό τους, με περίσσεια καύλα στα βρακιά τους και με έναν σαφή σταρχιδιστικό “γιατί έτσι γουστάρουμε” αέρα, παίζουν το heavy metal τους, με νοοτροπία 80’s και ακούγονται το λιγότερο συγκινητικοί. Acceptίζουσα, W.A.S.Pική μουσική, βουτηγμένη σε βρετανικό καυλόνερο, με ισχυρές δόσεις από mid tempo Metallica και τζούρες από punk αλλοφροσύνες στο ύφος των Kreator ή και των Testament (άκου π.χ. το “Razorblade”).
Η παραγωγή του διδύμου Ralf Scheepers (ο οποίος προσφέρει την θρυλική φωνή του στα βαριά, ογκώδη “Passion Of Dirt”, “Scars Of Live” καθώς και στο μπαλαντοειδές “The Unknown Feeling”) και Andy Larocque, είναι σαφώς προσανατολισμένη στο να βγει ένα pure 80’s feeling, αποφεύγοντας ηχητικές νύξεις που να παραπέμπουν στις main μπάντες τους (εντάξει, ίσως λίγο φέρνει σε σημεία στους Primal Fear, αλλά λόγω κοινών επιρροών μάλλον) και το καταφέρνουν σε μεγάλο βαθμό, μια και το album ακούγεται γεμάτο και δεν κουράζει. Κορυφαίες στιγμές θεωρώ τα “Never Give Up”, ένα πιο-heavy-metal-ψοφάς υμνικό άσμα, το ακουστικό “Streets” και το (γαμάτο μέχρι δακρύων) “Road To Madness”.
Τεχνικά τα παλικαράκια είναι επαρκέστατα, παίζουν καλά το αξιόλογο (όσο και τυπικό) υλικό τους, φέρνουν πολλές αναμνήσεις από παλιούς, ρομαντικούς καιρούς και αποτελούν μια αναλαμπή στο σύγχρονο, προσθετικό (αναίτια τις πιο πολλές φορές) metal Σύμπαν. Καθαρά, άμεσα riffs, Clive Burr-ικοί ρυθμοί και αρσενικά, δυναμικά φωνητικά, στίχοι για το metal, τη ζωή στο δρόμο και τη σχετική θεματολογία.
Έχουν μέλλον μπροστά τους κι αν δουλέψουν και το προσωπικό τους στοιχείο, σε λίγο καιρό θα μιλάμε για άλλο ένα σχήμα – “διαμαντάκι”. Με το “Passion Of Dirt”, οι Garagedays περνούν τις εξετάσεις με άνεση. Τουλάχιστον ως προς το feeling προς τον ακροατή. Άκρως προτεινόμενο προς την “γνωστή – άγνωστη” Βαρυμεταλλική Συνιστώσα που δρα στις τάξεις του Rockway. Και eviva, κύριοι, ένεκα που είμεθα ρομαντικαί ψυχαί…
586 
