Οι Ιταλοί We Are Waves έχουν μία εμμονή με τον νεοκυματικό, βρετανικό κυρίως ήχο των ‘80s, τουτέστιν μελαγχολικά αγόρια όπως οι New Order, Joy Division και Cure (που τους τιμούν στο παρόν δισκάκι και με μία διασκευή στο “Forest”). Ωστόσο είναι λίγο προκλητικό το γεγονός ότι στο newsletter δε γίνεται καν λόγος για Interpol ή Editors, γιατί, εκ του αποτελέσματος, ο ήχος τους προσεγγίζει αρκετά τα εν λόγω συγκροτήματα. Ας είναι…
Τα τυπάκια εντούτοις τα καταφέρνουν πάρα πολύ καλά τόσο από άποψης εκτέλεσης και ιδεών όσο και από άποψη παραγωγής, η οποία μάλιστα είναι απαραίτητη στην προκείμενη, καθώς ο ήχος τους φλερτάρει έξυπνα με το ηλεκτρονικό στοιχείο. Η χορευτική διάθεση είναι διάχυτη σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου. Τα τσούπα-τσουπα disco drumming του Frank είναι χαρακτηριστικός σιδηρόδρομος από το πρώτο track μέχρι και τη μέση περίπου του δίσκου, ενώ η φωνή του frontman κιθαρίστα Biax (Βλαξ;;;) ομοιάζει υπερβολικά σε αυτές των Paul Banks/ Tom Smith.
Ίσως θα μπορούσαν να είχαν γράψει λιγότερο γραμμικό μπάσο αλλά δεν κάνει καμία διαφορά σε συνδυασμό με τα πολύ καλά στημένα σύνθια και λούπες, που αποτελούν πέραν του ρυθμού και μεγάλο μέρος της μελωδίας. Και βέβαια δεν λείπουν τα αμιγώς ατμοσφαιρικά μέρη όπως το “Here” που είναι σαμπλαρισμένο από Echo & The Bunnymen, The Cure, Cocteau Twins και πολλούς άλλους, αλλά και το ηλεκτρονικό πιάνο του “If You Were…”. Το αστείο είναι ότι ανάμεσα στα δύο παρεμβάλλεται το “Worship” που έχει ένα υπερμπάσο dubstep σπάσιμο ανάμεσα στα άλλα.
Υποθέτω ότι οι Ιταλοί τούτοι έχουν κάνει αλματώδη πρόοδο από το πρώτο τους EP το 2012, που παραγωγός του ήταν Marco Trentacoste (Lacuna Coil) και έχαιρε κάποιας αναγνώρισης από διάφορα έντυπα. Το κάνουν όπως θα έπρεπε να γίνεται χωρίς περισπάσεις και με πολύ ταλέντο. Όσοι πιστοί προσέλθετε…
612 
