Που πας ρε άνθρωπε με τέτοιο εξώφυλλο; Και με όνομα The Golden Grass
Περίμενα πως κάποιο λάθος έγινε και μου έστειλαν διαφήμιση κάποιας καινούργιας γυναικείας ανοιξιάτικης retro κολεξιόν. Μα είναι μουσική! Και καλή μουσική. Από εκείνες που θα ήθελαν να έχουν γραφτεί στα 60s-70s. Οι psych blues rockers The Golden Grass έρχονται από τις ένδοξες γειτονιές του Brooklyn και μας κρατούν συντροφιά με μουσική που θυμίζει Creedence, Cactus, Cream και τέτοια συναφή πράγματα. Εξαρχής καταλαβαίνεις πως αυτό που ακούς είναι κάτι το μοναδικό και δεν είναι απλά μια αποτύπωση ή εγκληματική αντιγραφή του παρελθόντος και με κομμάτια σαν τα “Please man” και “Stuck on a Mountain” (που θυμίζει και λίγο από Zeppelin) μπαίνουν δυναμικά στη λίστα με τα όμορφα 70s rock revival albums των τελευταίων ετών. Απλό και χαρούμενο rock ‘n’ roll με καλή παραγωγή και μουσική που σε κάνει να θέλεις να πάρει το ταίρι σου και να τρέξετε γυμνοί στους αγρούς. Πιασάρικα riffs, μπάσο καθαρό και στιβαρό και τύμπανα από τον Adam Kriney, που κάποιοι θα γνωρίζουν από τους La Otracina, να στεγάζουν περίφημα τις μουσικές ανησυχίες, που ξεδιπλώνονται με μοναδικό τρόπο στο 12-λεπτο “Wheels”. Αν και ντεμπούτο, έχει καθαρή και ξεκάθαρη λογική και ξέρει προς τα που πηγαίνει. Πηγαίνει προς την καταξίωση και έχει όλα τα φόντα να τα καταφέρει. Αρκεί να αλλάξουν δημιουργό εξώφυλλων… A, ναι! Και λίγο παραπάνω χρόνος διάρκειας, θα ήταν καλοδεχούμενος. 36 λεπτά δε μας φτάνουν. Να θυμάστε αυτό το όνομα γιατί αν βγάλουν άλλο ένα τέτοιο, θα τους δούμε και από κοντά!
640
