Είναι από εκείνες τις στιγμές που θέλω να βάλω φωτιά στις κάλτσες μου! Εκείνες οι στιγμές που θέλω να γυρίσω γύρω από τον άξονα μου ωσάν δερβίσης! Να ουρλιάξω έξω στο μπαλκόνι “ΚΟΥΦΑΛΕΕΕΕΣΣ”!
Αυτό έπαθα με το νέο album των Σουηδών The Graviators, “Motherload”.
Για να μην μακρηγορώ και να καταλάβετε τι εννοώ, αν οι Black Sabbath δημιουργούνταν σήμερα, πιστεύω πως θα ακουγόντουσαν έτσι ακριβώς! Σκοτεινά blues rock, με γεμάτη βαρίδια παραγωγή, σύγχρονης κοπής και όχι ντεμέκ retro, με μουσικές που σου σπάνε κόκαλα, αλλά σε παίρνει ήρεμα στις αγκάλες σου σε ένα ταξίδι στο χρόνο, οι The Graviators απασχολούν και πάλι to Rockway.gr, αποσπώντας από εκείνο μία ακόμα καλή κριτική, όπως έγινε και στο προηγούμενο “Evil Deeds” (review).
To δίδυμο Martin Fairbanks (κιθάρα) και Niklas Sjöberg φαίνεται πως έχουν πολύ έμπνευση τον τελευταίο χρόνο, αφού μεγαλούργησαν και με τους Nymf (review) και τώρα, επανέρχονται με την αστείρευτη αγάπη τους για τους Black Sabbath, να μας δείξουν ότι ακόμα και αν δεν παίζει κάτι πρωτότυπο, μπορείς να το κάνεις τόσο καλά, που κανείς να μη λέει κουβέντα.
Η φωνή του Niklas είναι εκθαμβωτική και από τις καλύτερες που έχει το είδος να προσφέρει τελευταία. Το 11-λεπτο “Lost Lord” μου έσκισε τα πέταλα με το κολλητικό doom riff του στην αρχή και το 70s rock παίξιμο στα πλήκτρα στην μέση του κομματιού που παρέα και με τους υπόλοιπους, δίνει μία progressive Πινελιά, που δείχνει ότι οι τύποι αυτοί από το Karlshamn έχουν πραγματικά κάτι να πουν.
Το εξώφυλλο είναι πανέμορφο, αλλά παίζει με τη μόδα του τράγου και της occult rock παραφροσύνης, αλλά εμπορικά μπορώ να το καταλάβω. Αυτή η δισκάρα δεν χρειάζεται όμως μαρκετινίστικα τερτίπια, είναι τσιμέντο λέμε!
Μετά από την καύλα που μου δημιούργησε το “Motherload”, νομίζω ότι μπορώ να κόψω τα αυτιά μου με το μαχαίρι για το ψωμί και να τα ταΐσω σε κάποιο πεινασμένο άγριο ζώο.
Λοιπόν, πάω να μετρήσω την πίεση μου και εσείς πάρτε δίχως να σκεφτείτε αυτό το album!
561 
