Ναι… ναι, ναι, ΝΑΙ… και ναι!
Μια από τις γνωστές eccentric, βουτηγμένες στο σκοταδισμό κλπ. “αηδίες”, οι οποίες σχεδόν πάντα με ικανοποιούν (γιατί έτσι). Μπορείτε να τη φάτε στη μάπα και οι υπόλοιπες “μαζόχες” που συμμερίζεστε το très excellente τούτου γούστο, δεν θα αλλάξει κάτι.
Μελωδίες γεννηθέντες από το πουθενά (?) συνυπάρχουν αρμονικά μεταξύ τους σε μια τελετουργία καταδίκης και θανάτου (πιο ψόφιου δεν γίνεται..), με το melancholy frenzy πανταχού παρόν (ακόμα και στις “εντάσεις”) και μια δαιμονικά τραβηχτική, ιερογλυφική ατμόσφαιρα αναδύεται υπνωτιστικά αργά μέσα από την πιο αρρωστημένα σκοτεινή σου επίνοια (!).
Έχω να πω: Αυτό το έργο είναι ένα κουλουράκι κανέλας που ξεχάστηκε μέσα στο τσάι γιασεμί πριν καν αρχίσει να υπάρχει ο “χρόνος”, έτσι σιγά-σιγά και βασανιστικά έγινε λάσπη στον πάτο της πορσελάνινης κούπας που κράταγε περήφανα η Αρχή των πάντων. Συγχυσμένο, πληγωμένο και θυμωμένο από λάσπη έγινε δύναμη και τρύπησε το ποτήρι, κυλώντας με μανία προς άγνωστα μονοπάτια, αλλά δεν φοβήθηκε και συνέχισε το δρόμο του μέχρι που έφτασε σε ένα τυχαίο τέλος, μια αδιέξοδο, έπνιξε τα πάντα γύρω του και κατέληξε πάλι στον πάτο μιας λίγο διαφορετικής κούπας την οποία δεν κράταγε κάνεις, αλλά δεν ήταν πια μόνο… *είπε η απόκοσμη φωνή της σκιάς με τα μυτερά φτερά*. Και κάπως έτσι θα έπρεπε να είχε γεννηθεί το χάος και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς… ναι, κτλ (ΚΑΙ πριν σκεφτείς “μαλακία”, σε παράλληλο σύμπαν είμαι, Ό,ΤΙ-θέλω-λέω..).
Αν υπάρχει λοιπόν “HELL”, ο υπεύθυνος καλό θα ήταν να σκεφτεί σοβαρά να το παίζει στις ώρες ψυχαγωγίας, αν όχι για full-time soundtrack (μη καταντήσει μονότονο), έστω σαν ηχητικό εφέ εισόδου (!). Anyway, ας κάνει τα arrangements, δεν με απασχολεί, δεν ξέρω πότε θα παρευρεθώ στο event.
Προφανώς και προτείνω… ακόμα και στα ποταπά παραδείγματα ύπαρξης του ονειρευτού και εκλεκτού πλανήτη γη, να πάρετε ΟΛΟΙ μια γεύση *επαναστατεί το μέσα μου επί του παρόντος*. Αγαπώ τα πάντα σε αυτό και γύρω από αυτό το album και δεν μπορείτε να κάνετε ΤΙΠΟΤΑ γι’ αυτό *γέλιο Mumm-Ra style*.
Αυτά! Και καλή μας καταδίκη.
633 
