Η μόνη γνώση που είχα για τον Αχιλλέα Διαμαντή, ήταν η συμμετοχή του στο single των Outloud “The Last Days Of December”, με κάποια όμορφα solo στο ομότιτλο τραγούδι.
Ψάχνοντας, ανακάλυψα ότι ως κιθαρίστας έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές κυκλοφορίες του ελληνικού mainstream, έχει κυκλοφορήσει με το jazz – fusion σχήμα Confusion τέσσερα album, ένα album με τη rock μπάντα Null, ενώ συμμετείχε και σε διάφορα TV shows ανακάλυψης ταλέντων στα ιδιωτικά κανάλια.
Στο ψητό τώρα. Το “Loaded” είναι ένας πάρα πολύ καλός κιθαριστικός hard rock δίσκος, με πανέμορφα τραγούδια, δε στοχεύει μόνο σε μελετητές της εξάχορδης που βγάζουν τα μάτια τους πάνω στο όργανο αλλά σε οποιονδήποτε θέλει να ακούσει καλή, εύληπτη και δημιουργική μουσική.
Βασισμένος σε τεχνοτροπίες του Steve Vai και του Joe Satriani, με προσωπικό, αυτόνομο style, περίτεχνα solo που απέχουν από τα σύνορα της αυνανιστικής επιδειξιομανίας, ο Αχιλλέας απλώνει τις ευφάνταστες ιδέες του. Μην περιμένεις την ανακάλυψη του τροχού. Τα τραγούδια έχουν τον αέρα του κλασσικού, σε παίρνουν μαζί τους και σε διασκεδάζουν, κι αυτό είναι το σπουδαιότερο πλεονέκτημα του “Loaded”. Τι το απλούστερο, όταν μιλάμε για hard rock μουσική;
Όλες οι συνθέσεις παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, με διακριτή την κατανομή στις διαθέσεις τους. Από τη μια τα γρήγορα, heavy και τσαμπουκαλίδικα “Fake Face”, “Big Hearted Love”, “Blue Stone” και “Leave Me Alone” και από την άλλη οι εξαιρετικές, μελωδικότατες μπαλάντες “Heavy Weapon”, “It Hurts To Want You”, “Just For You” (ύμνος, αφιερωμένο εξαιρετικά για σένα Ανθρωπίνα μου!…) ενώ δεν λείπουν και πιο προοδευτικές τάσεις, κάτι που ακούγεται στο “Diastims”, ένα τραγούδι που διαφέρει εντελώς, στο οποίο ο Αχιλλέας εμφανίζει μια τάση να δείξει και κάποιες άλλες αρετές του.
Το “Loaded” μου άρεσε πάρα πολύ. Συνεχίζει την ακολουθία πολύ καλών κυκλοφοριών από τους πολύ ταλαντούχους μουσικούς που διαθέτει πλέον το εγχώριο δυναμικό, έχει ανθεμικό αέρα, αψεγάδιαστο ήχο και πάνω απ’ όλα, σπουδαία κιθαριστική μουσική. Ολοκληρωμένα τραγούδια που πιθανά να σου φέρουν στο μυαλό (αν είσαι και έφηβος όπως εγώ, σίγουρα) εποχές που το μόνο που σε άγχωνε ήταν αν είναι κρύα η μπύρα σου ή όχι και αν η Κατινίτσα θα βγει στο απέναντι μπαλκόνι με σουτιέν ή άνευ.
Ένα μπράβο είναι το λιγότερο και εύχομαι το album να έχει την πορεία που του αξίζει.
1407 
