Για να πω την αλήθεια, πριν ακούσω τον συγκεκριμένο δίσκο είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου μια μικρή επιφύλαξη.
Όχι λόγω της μουσικής και φυσικά όχι λόγω του είδους. Αυτό που με προβλημάτισε ήταν η καταγωγή, καθώς όποια επαφή είχα στο παρελθόν με το αμερικάνικο black metal ήχο κυμαινόταν μεταξύ αδιαφορίας και μετριότητας. Ίσως να φταίει και η σύγκριση με τον αντίστοιχο σκανδιναβικό ήχο του οποίου η ποιότητα και η ανάπτυξη χτυπάει κόκκινο. Όλα αυτά όμως… πρίν.
Πρίν πατήσω το play και η κρύα και απόκοσμη ατμόσφαιρα που εξαπολύει ο Bestial Devotion μέσα από αυτόν τον πρώτο του ολοκληρωμένο δίσκο με καθηλώσει για 48 λεπτά. Με μόλις 4 συνθέσεις στη φαρέτρα του, καταφέρνει να ταξιδέψει τον ακροατή πίσω στο χρόνο, και πιο συγκεκριμένα στις αρχές του ’90, εκεί όπου οι πρωτομάστορες του είδους (Darkthrone,Emperor,Mayhem, Tormentor) μεσουρανούσαν και οι απόγονοι τους εμφανίζονται μέχρι και σήμερα με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό το συγκρότημα.
Οξύτατα και σκοτεινά riff, καθαρά φωνητικά βγαλμένα από τις πιο αρρωστημένες φαντασιώσεις του πιο παρανοΪκού μυαλού, χρήση του ιδανικού, μαγευτικού εκκλησιαστικού οργάνου και καμπάνες ταυτισμένες με τις απίστευτες κιθαριστικές μελωδίες δημιουργούν ένα άλμπουμ μνεία στούς ένδοξους καιρούς με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, χωρίς αντιγραφές και λοιπές παρελθοντολαγνείες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο ίδιος ο Fenriz (Darkthrone) από το EP τους κιόλας, τους ανακήρυξε ως μπάντα της βδομάδας.
Απομονώσου, χαλάρωσε και άσε τους Funereal Presence και το ντεμπούτο τους να σε συνοδεύσουν σε αυτό το σκοτεινό ταξίδι. Και όταν πλέον όλα έχουν τελειώσει και κάθε μελωδία του δίσκου έχει σφηνωθεί για τα καλά στο μυαλό σου, χώσε στα καπάκια το συγκλονιστικό demo “Of Witches and Celts” των τεράστιων Griffar και άρχισε να μαζεύεις τα κομμάτια της ψυχής σου από το πάτωμα. Στο υπογράφω… δεν θα το μετανιώσεις.
582 
