Θορυβώδες… ναι, distortion… σε πολύ καλά επίπεδα, ατμοσφαιρικό… θα μπορούσαν όμως και καλύτερα.
Το “Pachamama” είχε στόχο να “δονήσει”, όπως η ομώνυμη θεά των Ίνκα και το κατάφερε σε ικανοποιητικό βαθμό, γι’ αυτό και δεν αποχωρίζεται σε καμία περίπτωση το heavy rock στοιχείο, ούτε τα φωνητικά ξεσπάσματα. Βέβαια κάπου μέσα στο ξεφωνητό θα συναντήσει κανείς και πιο σκοτεινά και doom στοιχεία.
Συνεπώς αν μπορούσα να το χωρίσω σε δύο μέρη, θα έλεγα ότι απ’ τη μία έχουμε heavy outbursts και γρηγοράδα (drums), ενώ απ’ την άλλη ένα πιο ψυχεδελικό ύφος με stoner κιθαριστικές εκφράσεις και περισσότερο grunge φωνητικά. Τι με κέρδισε; Το δεύτερο, γιατί διέκρινα πολύ καλό potential (και στιχουργικά), άλλωστε οι E.X.P. είναι γνωστοί για τη heavy psych πορεία τους. Τι επικράτησε; Ξεκάθαρα το πρώτο. Είπαμε ο δίσκος αυτός, που κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 2002 από την εταιρία Beard of Stars Records και επανατυπώθηκε σε 12” βινύλιο από την Heavy Psych Sound Records (Ρώμη) τον Φλεβάρη του 2014, ήθελε να δυναμώσει την ένταση, αλλά ταυτόχρονα να “νοϊζάρει” με stoner – psych στοιχεία. Το “σλαντάρισμα” καθόλου άσχημο λοιπόν… Ξεχωρίζω με σιγουριά τα “E.X.P.`z and the Masticators of Frequencies” (και τα δύο part), και το στονερίστικο “Sex, Beatific Night, Magma Mother Lights”.
Κατά τα άλλα, ακούγοντάς το μου ήρθαν διάφορες μυρωδιές, όπως Spiritual Beggars, λίγο Kyuss και Conan Troutman, λίγο από Sleep, ίσως και Greenleaf. Παρόλα αυτά δεν μπόρεσαν να με πείσουν ατμοσφαιρικά όπως προανέφερα, αλλά σε hard rock mood τους απολαμβάνω!
Enjoy…
575 
