Ίσως είμαι σε μία ηλικία που θυμάμαι με νοσταλγία κάποια πράγματα, αλλά δεν μπορώ να πω ότι νιώθω γέρος για κανένα λόγο.
Εγγυημένα δεν είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός του punk rock, αλλά έχω περάσει σίγουρα φάσεις (βλέπε τα cool τυπάκια της περιοχής σου που κάνουν skate) που για τον ένα ή τον άλλο λόγο με συνόδευε αγκαζέ ή εξ’ αποστάσεως… Κάπως έτσι και οι αφανείς Αθηναίοι ήρωες Bandage θεωρούν ότι είναι μεγάλοι για να το παίζουν έφηβοι punk rockers, αλλά δεν εγκαταλείπουν για κανένα λόγο το σπορ.
Μετά από 4 περίπου χρόνια ύπαρξης, ένα EP, ένα 7ιντσο, κάποιες συμμετοχές σε συλλογές, μερικές αλλαγές σύνθεσης και αρκετά live, σε εσωτερικό και εξωτερικό, το γκρουπ κυκλοφορεί την πρώτη του ολοκληρωμένη δουλειά. Και λέγοντας ολοκληρωμένη, εννοώ ολοκληρωμένη σε όλα τα επίπεδα. Καταρχάς στην προκείμενη κυκλοφορία φαίνεται πλέον το δέσιμο του γκρουπ και η πληρότητα των ιδεών του. Τα μετρονομικά 180 bpm κάθε κομματιού είναι αρκετά δουλεμένα και συμπυκνωμένα από άποψη ενορχήστρωσης, σε σημείο που να ακούω την κάθε ψιλή λεπτομέρεια των εγχόρδων. Τραγούδια όπως το thrashίζον “Never Forget” και η μελωδική εισαγωγή του “He’s Like Me” αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, ενώ κομμάτια όπως το ειρωνικό “Inconvenience” δείχνουν κάποια κλίση στα πιασάρικα ρεφραίν.
Πάντως μην μπερδεύεστε από την ταμπέλα του μελωδικού καλιφορνέζικου punk που παραπέμπει στους Pennywise και τους NOFX, διότι οι τύποι το έχουν τεχνικά σε σχέση με πολλά γκρουπ του ίδιου ήχου. Στα συν του εν λόγω δίσκου είναι και οι στίχοι, με τους οποίους σίγουρα αποστασιοποιούνται από την αβάσταχτη ελαφρότητα των προαναφερθέντων NOFX και γενικότερα την καλιφορνέζικη ανεμελιά, καθώς οι Bandage φροντίζουν πάντα να υπάρχει ένα περιεχόμενο στα τραγούδια, ακόμη και με προηχογραφημένα σημεία που κυμαίνονται από τον εκλιπόντα George Carlin έως το Dragonball Z (…μα γιατί;… άντε, καλά…). Και όλα τα παραπάνω με κρυστάλλινο ήχο, τόσο στα όργανα όσο και στις πολύ δυνατές φωνές (ή και τα γκαρίσματα) και μέσα σε 32 ξεκούραστα λεπτά.
Αν όντας πιουρίστας κανείς, ξεπεράσει την πεντακάθαρη παραγωγή και την υπερβολική εμμονή στη μελωδία, πιθανότατα θα διαπιστώσει ότι αυτή είναι μία πολύ σημαντική κυκλοφορία. Έφυγα για skate…
439 
