Το ντεμπούτο των SERPENTINE είναι το αποτέλεσμα δουλειάς δυόμισι χρόνων μιας μπάντας που ιδρύθηκε από το τρίο Gareth David Noon, Gareth Vanstone και Chris Gould.
Όταν ο Noon επέστρεψε από διακοπές το 2007 ένας ανυπόμονος Vanstone τον ενημέρωσε για τη διαθεσιμότητα του μάστορα Chris Gould. Ο Noon θυμάται: Ο Gareth Vanston κι εγώ είχαμε γράψει αρκετό πρώτο υλικό για λίγα χρόνια χωρίς ιδιαίτερους στόχους. Το όλο σκηνικό άρχισε να παίρνει μορφή από το 2007 και τότε είναι που οι SERPENTINE σχηματίστηκαν πραγματικά. Έτυχε να είναι φίλος του αδελφού του Vanstone κι έτσι άκουσε μερικά από τα demo μας. Συναντηθήκαμε μια Δευτέρα και μέχρι την Τρίτη το απόγευμα είχαμε τελειώσει ένα βασικό κομμάτι του πρώτου μας τραγουδιού. Ήταν στιγμιαία χημεία!”.
Προχωράμε γρήγορα στον χειμώνα του 2008 και σε μια τυχαία συνάντηση, στο στούντιο ηχογραφήσεων στο Blackwood, στη Νότια Ουαλία, μεταξύ του Gould και του ντράμερ των SHY Bob Richards, η οποία θα ήταν ο καταλύτης για τους SERPENTINE ώστε να απογειωθούν μετά από 18 μήνες συνθέσεων σαν τρίο. Λιγότερο από έναν μήνα αργότερα ο Tony Mills (SHY, TNT) και τα γνωστά σε όλη την υφήλιο στρατοσφαιρικά φωνητικά του έγιναν η φωνή των SERPENTINE και η μπάντα πέρασε τους επόμενους λίγους μήνες ολοκληρώνοντας τα demo γι’ αυτό που θα γινόταν το πρώτο άλμπουμ της μπάντας, το “A Touch of Heaven“.
Το καλοκαίρι του 2009 η μπάντα -με τα νέα μέλη John Clews (κιθάρα) και Charlie Skeggs (ντραμς) πανέτοιμα- απέδρασαν στα Μ2 studios στο Staffordshire για να ξεκινήσουν να φορμάρουν τα αρχικά demo τους σ’ αυτό που μπορούμε ν’ ακούσουμε στον δίσκο, με τον Mark V Stuart (MAGNUM) και την Sheena Sear πίσω από την κονσόλα του παραγωγού.
Το άλμπουμ είναι φοβερά μελωδικό. Τόσο που αγγίζει στιγμές μέχρι και JOURNEY μελωδίες (και για να το λέω εγώ αυτό θεωρήστε το μεγάλο κομπλιμέντο για το άλμπουμ μια που δύσκολα -για μένα πάντα- μια μπάντα καταφέρνει, έστω, ν’ αγγίξει τα μυθικά τέρατα που λέγονται JOURNEY!)
Δεν θα πω περισσότερα παρά μόνο ένα… Αγαπάω πολύ τη φωνή του Tony Mills και πραγματικά τη θεωρώ ως την καταλληλότερη για να δέσει μια μπάντα σαν τους SERPENTINE, όμως τον άκουσα να προσπαθεί υπερβολικά για κάτι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Τα έντονα φωνητικά κατά τη διάρκεια όλου του άλμπουμ, με σπάνιες ανάσες ηπιότητας, δεν ήταν αναγκαία κατά τη γνώμη μου. Με κούρασαν! Μήπως τελικά το πρόβλημα του Tony είναι ότι φοβούμενος μην καταρρεύσει πριν από το τέλος του άλμπουμ (λόγω των υπερβολικών υποχρεώσεων που αναλαμβάνει τώρα τελευταία) έδωσε παραπάνω απ’ ό,τι χρειαζόταν να δώσει; Αν ακούσετε τα τραγούδια αποσπασματικά θα τα λατρέψετε. Αν όμως θελήσετε ν’ ακούσετε όλο το άλμπουμ μονορούφι, όπως έκανα εγώ, τότε φοβάμαι ότι δεν θ’ αντέξετε ν’ ακούσετε παραπάνω από το 6ο κομμάτι!
Παρ’ όλα αυτά ο δίσκος αξίζει πραγματικά γιατί τέτοιες δουλειές ακούμε, ειλικρινά, σπάνια στα σημερινά, φτωχά μουσικά χρόνια που ζούμε (σε σύγκριση πάντα με τη δεκαετία του ’80)!
Τέλος, να σημειώσω και την πολύ καλή διασκευή στο “Unbreak My Heart” της Tony Braxton (αλήθεια, λέτε αυτή η επιλογή να έχει καμία σχέση με τη συνωνυμία τους;).
Tony, πάρε μια τρίμηνη άδεια επιτέλους or something! Στην τελική, άσε και κάναν άλλον να σταυρώσει κάνα μεροκάματο! Στο είπα και την άλλη φορά αλλά δεν μ’ άκουσες (βλέπε κριτική STATE OF ROCK – A Point of Destiny). Προσέχουμε για να έχουμε… Θυμάσαι;
Line-Up:
Tony Mills – φωνητικά, Christopher Gould – κύριες και ρυθμικές κιθάρες, John Clews – κύριες και ρυθμικές κιθάρες, Charlie Skeggs – ντραμς.
Tracklist:
1. A Touch Of Heaven, 2. Whatever Heartache, 3. Lonely Nights, 4. For The Love Of It All, 5. Let Love Rain Down, 6. In My Blood, 7. Fashion, 8. We Belong, 9. Love Suicide, 10. Unbreak My Heart
Σοφία Ρεντούμη
576 
