Μου είναι πάρα πολύ ευχάριστο το συναίσθημα, όταν ανακαλύπτω ότι το υλικό που μου αποστέλλεται για τη γραφή μιας γνώμης, αφορά αξιολογότατη, αταμπέλωτη μουσική.
Είμαι ο τελευταίος που θα υποστηρίξει ότι βαρέθηκα τα κοινά “metal ρε αιδοία” albums, κάθε άλλο μάλιστα, αλλά ως προοδευτικό thrashά που με γέννησε η μάνα μου, η ακρόαση δουλειών που λιμνάζουν σε απόμακρα ύδατα από τα συνήθη μου, προσφέροντας Τέχνη χωρίς περιορισμούς ακροατηρίων, αγορών και περγαμηνών, μου προδίδει επιπλέον έξαψη…
Κάτι που αυτό το πολύ όμορφο ομότιτλο EP των n0s1gnal προσφέρει. Και με το παραπάνω. Να εξηγηθώ. Έξι πανέμορφα τραγούδια, διαποτισμένα από μια ανέλπιστα ευφυής μίξη αρωμάτων από τον χώρο του post rock, την οργή του post metal (αυτή η Neurosis κραυγή στο “Evil Deeds”, είναι ακριβώς η εσωτερική μου κατάσταση, κυρίως τα Δευτεριάτικα πρωινά), τις διαθέσεις των Portishead, την συνειδητοποιημένη μάταιη υπερηφάνια των Nine Inch Νails και την μεθυσμένη αισθητική των σχημάτων του Keenan (κυρίως A Perfect Circle αλλά και Tool σε σημεία). Όλα αυτά, με τη συνοδεία της ζεστής και με ποικιλία έκφρασης φωνής του Άγγελου Λυκάκη.
Εικόνες από αϋπνίες, ποτήρια, μπουκάλια, κάποιους να ξεμακραίνουν σε ημίφως, κάποιοι να τους κοιτούν, σύννεφα, υγρασία, ηθικός υπόκοσμος σε καπνισμένα jazz bars. Το “n0s1gnal” δεν αφορά στιγμές ψυχαγωγίας. Αφορά πάλη με την καθημερινή ψυχοφθορά. Υποτονικό ηχητικά, μα με βαρύτατο υποβόσκοντα δυναμισμό αν σε πετύχει στις ανάλογες ψυχολογικές διαθέσεις, τα “Sisyphus”, “Idiot Savant”, “Calentrure”, “The Boy Who Cried Wolf” (τρομερό, οι Cult Of Luna, οι Rosetta και οι 65daysofstatic, θα έδιναν κώλο να έχουν τέτοια σύνθεση) και “Sweet Nothing”, με σακάτεψαν (νταξ, φταίει και η άλλη που δεν μ’ αγαπάει ρε παιδιά, το φελέκι μου…).
Με τις ευφάνταστες μελωδίες του κιθαρίστα Δημήτρη Ξαρχουλάκου, νότες – πτηνά στον ουρανό, την άκρως πιεστική ατμόσφαιρα που παράγουν ο Νίκος Γκίλας στο μπάσο και ο Δημήτρης Δρακόπουλος στα ανάλαφρα, αιθέρια drums και την, όπως προανέφερα, εξαιρετική φωνή (αν και λίγο ακόμη βάθος, δε θα χαλούσε κανέναν…) του Άγγελου Λυκάκη, οι n0s1gnal πείθουν. Θεωρώ ότι έχουν ακόμη πολλά να πουν, αντλώντας τις ούτως ή άλλως πολυάριθμες επιρροές τους και με έχουν κερδίσει ως φίλο της μουσικής τους.
Πάρα πολύ καλό, αλλά πρόσεξέ με, θέσε υπ’ όψη σου το πώς είσαι τη στιγμή της ακρόασης. Είναι σκληρό album και αφήνει σημάδια. Να το θυμάσαι.
582 
