Από τα μπαρ του Κονέκτικατ στα τέλη της δεκαετίας του ’70, στο L.A. με το δισάκι του στον ώμο, προς αναζήτηση του ονείρου, το ’85. Από το γιωτ του Vince Neil μέχρι τα ιστορικά δύο πρώτα άλμπουμ με το σούπερ γκρουπ που ονομάστηκε House Of Lords. Και από τη συνάντησή του με την Robin Beck μέχρι την αναγέννηση της μπάντας και την κυκλοφορία του “Precious Metal”, ο James Christian είναι ένα τραγουδιστικός λαμπαδηδρόμος του Μελωδικού Ροκ. Λιτός, ευθύς και περιεκτικός, μας αφιέρωσε λίγο χρόνο, μερικές μέρες πριν τον δούμε πάνω στη σκηνή του Κύτταρου.
Γεια σου James! Κατ’ αρχήν, συγχαρητήρια για το πολύ δυνατό καινούριο άλμπουμ. Το “Precious Metal” φαίνεται να είναι μια από τις πιο σκληρόηχες συλλογές τραγουδιών των H.O.L.’s μέχρι σήμερα. Αυτό ήταν αποτέλεσμα σχεδιασμού ή απλώς έτσι σας προέκυψε;
Δεν ξεκινήσαμε προσπαθώντας να κάνουμε τον ήχο βαρύτερο, αλλά από τη στιγμή που γράφτηκε το πρώτο κομμάτι, καταλάβαμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι λίγο διαφορετικό και είμαστε πολύ ικανοποιημένοι που είχαμε την έμπνευση να συνεχίσουμε σ΄αυτή την κατεύθυνση.
Μπορείς να μας δώσεις μια σύνοψη για το ποιά είναι τα πιο δυνατά σημεία του καινούριου άλμπουμ, τόσο από μουσική όσο και από στιχουργική άποψη;
Ολόκληρο το άλμπουμ είναι πράγματι μια ένεση αδρεναλίνης από όλο το γκρουπ. Αναλάβαμε μια πρόκληση, να φτιάξουμε κάτι που δεν συνεχίζει την πεπατημένη των House Of Lords από πλευράς στίχων. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά θέματα που προκύπτουν στους στίχους. Ο έρωτας, η πολιτική, η αθανασία και η ζωή η ίδια. Από τις καλές και τις κακές τους πτυχές.
Τα τελευταία 10 περίπου χρόνια έχεις αναλάβει τα ηνία της παραγωγής για το συγκρότημα. Έχοντας ήδη παγιώσει ένα υψηλό επίπεδο ήχου σε όλες τις κυκλοφορίες σας, κατά πόσο είναι δύσκολο να διατηρηθεί αντάξιο το επίπεδο και των συνθέσεων που υπάρχει στη δισκογραφία των House Of Lords με κάθε νέα ηχογράφηση;
Μερικές φορές είναι δύσκολο. Πάντοτε διερωτάσαι αν προχωράς μπροστά ή αν έχεις μείνει στάσιμος. Είμαι σίγουρος πάντως ότι με αυτό το άλμπουμ έχουμε προχωρήσει μπροστά.
Βρίσκεστε ήδη σε μια καινούρια περιοδεία. Περιλαμβάνει και πόλεις ή χώρες που δεν έχετε επισκεφθεί μέχρι σήμερα;
Ναι, υπάρχουν μερικές, αλλά για να πώ την αλήθεια, έχουμε πάει σχεδόν παντού.
Σε μερικές μέρες θα επισκεφθείτε την Ελλάδα για τρίτη φορά. Τί θα πρέπει να περιμένουν οι έλληνες fans από την συναυλία σας;
Πολλά πυροτεχνήματα, καινούρια τραγούδια, παλιά κλασσικά τραγούδια και γενικά μια υπέροχη μουσική βραδιά.
Όταν βρίσκεσαι στο δρόμο και επισκέπτεσαι άγνωστες πόλες ακόμη και χώρες, έχεις ένα καθημερινό πρόγραμμα; Τί προτιμάς συνήθως να κάνεις μέχρι την ώρα έναρξης της συναυλίας;
Κατά κανόνα μου αρέσει να κρατάω χαμηλούς τόνους. Γνωρίζω ότι οι fans πληρώνουν τα ωραία τους λεφτά για να δουν μια παράσταση και τους αξίζει ασφαλώς κάτι περισσότερο από μια μπάντα σε hangover. Πάντοτε κάνουμε το παν για να βρισκόμαστε σε τοπ φόρμα.
Είσαι επαγγελματίας τραγουδιστής από τηνέϊτζερ. Με ποιό τρόπο διατηρείς της φωνή σου σε τόσο καλή φόρμα;
Σήμερα οπωσδήποτε είναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με 20 χρόνια πριν. Έτσι λοιπόν μιλάω πολύ χαμηλά κατά τη διάρκεια της ημέρας και μερικές φορές δε μιλάω και καθόλου. Και μετά, για 90 λεπτά κάνω μια καλή εκγύμναση στη φωνή μου. Τα ίδια επαναλαμβάνω και την επομένη μέρα. Το κόκκινο κρασί είναι επίσης πολύ σημαντικό για μένα, καθώς μου προσφέρει τη χαλάρωση που χρειάζομαι. Μετά από τόσα χρόνια, πάντως, ακόμη έχω τρακ πριν από μια συναυλία. Πιστεύω ότι αυτό είναι καλό τελικά.
Έχεις αξιοποιήσει τις διάφορες στουντιακές διευκολύνσεις και τα εφέ κατά τη διάρκεια της καρριέρας σου; Και εάν ναι, έως ποιό βαθμό;
Χρησιμοποιώ echoes, reverbs και delays, αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιώ φράσεις ή τόνους μου για να συντεθεί μια φωνητική γραμμή, εκτός αν χρειάζεται σε κάποιου τύπου ειδικό εφέ.
Παρότι γεννήθηκες και μεγάλωσες στο Connecticut, υπήρξες μια σταθερή παρουσία στη σκηνή του L.A. από τα μέσα και προς τα τέλη της δεκαετίας του ’80.Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας κάποιες πολύ ζωντανές αναμνήσεις σου από εκείνη την εποχή;
Υπάρχουν πάρα πολλές που θα μπορούσα να αναφέρω. Μου έρχονται τώρα στο μυαλό μερικά στιγμιότυπα. Η πρώτη φορά που με σύστησαν στη ροκ σκηνή της εποχής ήταν στο bachelor party του Vince Neil που γινόταν πάνω σ΄ένα γιωτ. Όλοι οι ροκ σταρ που γνώριζε η ανθρωπότητα βρίσκονταν σ΄εκείνο το πλοίο. Και μέσα σ΄αυτούς, ο άνθρωπος που αργότερα θα μου εξασφάλιζε το πρώτο μου συμβόλαιο, ο Gene Simmons. Μια άλλη σημαντική στιγμή ήταν όταν παίξαμε στο Universal Amphitheater μετά το άλμπουμ “Sahara”. Ήταν πολύ μεγάλη υπόθεση για μένα προσωπικά.
Πίσω στο ’92, οι House Of Lords κυκλοφόρησαν το άλμπουμ “Demons Down”, το οποίο από πολλούς fans θεωρείται αυτό με τον καλύτερο ήχο και με το πιο μεστό μουσικό περιεχόμενο μέχρι τότε. Περίγραψέ μας πώς η αλλαγή στο μουσικό κλίμα της εποχής ανάγκασε την μπάντα να σταματήσει για χρόνια τη δραστηριότητά της.
Όταν το “Demons Down” ολοκληρώθηκε και κυκλοφόρησε, η μουσική βιομηχανία είχε ήδη αλλάξει, αλλά οι αλλαγές αυτές δεν έγιναν αντιληπτές από τα ίδια τα συγκροτήματα αμέσως, παρά λίγο καιρό αργότερα. Ήταν μια πολύ σκληρή περίοδος για μένα, καθώς ήμουν σίγουρος ότι η μουσική που φτιάχναμε θα κρατούσε για πάντα και πίστευα ότι μόλις είχαμε ηχογραφήσει τον δίσκο της ζωής μας. Δεν ήταν οι καλύτερες εποχές. Χρειάστηκε να περάσουν 10 χρόνια μετά το “Demons Down” για να ξαναηχογραφήσω. Το κλίμα τώρα είναι διαφορετικό, αλλά υπάρχει ακόμη αγορά για μας εκεί έξω.
Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και γενικά στη Ευρώπη, υπάρχει ένα σταθερά αυξανόμενο κοινό που αναζητά αυτό τον ήχο που κυριαρχούσε στα τέλη των 80s, με την κιθάρα και τα κήμπορντς σε πρώτο πλάνο. Μάλιστα παρατηρεί κανείς ότι την τελευταία δεκαετία υπάρχει μια διεθνής αναβίωση του λεγόμενου “melodic rock”. Για ποιό λόγο πιστεύεις ότι άνθρωποι προερχόμενοι από εντελώς διαφορετικό πολιτιστικό ή εθνοτικό υπόβαθρο αισθάνονται τόσο στενά συνδεδεμένοι με αυτού του είδους τον ήχο;
Γιατί υπάρχει κάτι που κρατάει σ’ αυτά τα τραγούδια με την ευρεία και καθαρή μελωδική γραμμή. Αυτό είναι το πρωταρχικό στοιχείο του Melodic Rock. Πάντα θα αντέχει τη δοκιμασία του χρόνου, γιατί η μουσική αυτή είναι διαχρονική!
Έχεις δηλώσει δημόσια ότι κατά τη διάρκεια της καρριέρας σου τα χρήματα δεν ήταν ποτέ η προτεραιότητα. Με δεδομένο αυτό, τί είδους μουσική θα επέλεγες τα τραγουδήσεις στη σκηνή απλώς για ευχαρίστηση; Για να το θέσουμε διαφορετικά, με τί είδους μπάντα θα ήθελες να περιοδεύσεις ή να ηχογραφήσεις, απλώς για τη χαρά του πράγματος;
Θα ήθελα να κάνω τη μουσική που κάνω τώρα. Έχω επενδύσει ολόκληρη τη ζωή μου στο είδος της μουσικής που γράφω και παίζω. Ευτυχία για μένα είναι να βρίσκομαι στο στούντιο και να τραγουδώ ένα κομμάτι με φοβερό στίχο και φοβερή μελωδία. Αυτό είναι ευτυχία για μένα.
Έχεις συνεργαστεί με αρκετούς μουσικούς υψηλού επιπέδου μέχρι σήμερα. Ποιά θεωρείς ότι είναι η πιο σημαντική ποιότητα κάθε μέλους της μπάντας, τόσο από μουσική άποψη όσο και από πλευράς προσωπικότητας;
Ο B.J. (B.J. Zampa, ντράμερ) φέρνει το δέσιμο στην μπάντα. Και είναι το πραγματικό “Σφυρί των Θεών”, φοβερός ντράμερ. Ο Jimi (Jimi Bell, κιθάρα). Είναι μια υποβλητική παρουσία πάνω στη σκηνή. Μοιάζει με κακόβουλο πολέμαρχο και παίζει σα δαιμονισμένος παράφρων. Ο Chris είναι ο νεαρός μπασίστας με το attitude και το στυλ.
Κάποιες από τις ηχογραφήσεις που έχεις κάνει με την Robin Beck (για πάράδειγμα το “Till The Last Teardrop Falls”), ή για λογαριασμό της Robin (για παράδειγμα το άλμπουμ “Wonderland”), είναι πραγματικά εξαιρετικές. Υπάρχει κανείς συγκεκριμένος μοσυσικός με τον οποίο θα ήθελες να ηχογραφήσεις ένα φωνητικό ντουέτο κάποια στιγμή στο μέλλον;
Όχι ιδιαίτερα, όχι τουλάχιστον αν θέλω τη γυναίκα μου χαρούμενη (γέλια).
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας την πρώτη μουσική εμπειρία που θυμάσαι να είχες με τη Robin;
Δούλεψα για πρώτη φορά με τη Robin στο Los Angeles, κάναμε το πρώτο φωνητικό μας session μαζί. Ήδη, βέβαια, την ήξερα κάτι μήνες πριν. Γνωριστήκαμε στο σπίτι του μάνατζέρ μου. Συναντηθήκαμε εκείνη τη μέρα και από τότε δεν χωρίσαμε ποτέ.
Χωρίς να το πολυσκεφτείς, η ερώτηση της “χρονοκάψουλας”. Ποιά τραγούδια από ολόκληρη τη δισκογραφία των H.O.L. πιστεύεις ότι είναι πιθανότερο να κρατήσουν μέσα στο χρόνο;
Τα “Demons Down”, “What’s Forever For”, “Remember My Name”, “I Wanna Be Loved”, “ These Are The Times”, “Come To My Kingdom”, “Cartesian Dreams”, “Big Money”, “Battle”, “Swimming With The Sharks”.
Τελευταία ερώτηση σε σειρά, αλλά όχι και σε σημασία: Ποιά ερμηνεία δίνεις στο στίχο “Someday when the battles are done and the great expectations are gone, we can finally find a way home” (από το “Someday When” του “Big Money” του 2011);
Στη ζωή παλεύουμε να επιβιώσουμε, να ευχαριστήσουμε το αφεντικό μας, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Υπάρχουν τόσες πολλές προσδοκίες στη ζωή και αρκετές από αυτές μπορούν να προκαλέσουν εσωτερικές “μάχες”. Όταν τελειώσουμε μ΄αυτές, τότε μπορούμε να βρούμε το δρόμο της επιστροφής. Προς οπουδήποτε κι αν είναι αυτός.
Ευχαριστώ James για το χρόνο σου. Έχεις κάποιο μήνυμα για τους έλληνες οπαδούς;
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που μείνατε μαζί μας για όλα αυτά τα χρόνια. Ελάτε να μας δείτε όταν θα παίξουμε. Δεν θα σας απογοητεύσουμε, γιατί εσείς δε μας απογοητεύσατε ποτέ.
307 
