Το “Illusory Blues” ανήκει στην κατηγορία “έρωτας με την πρώτη αυτιά”…
Φέρτε στο νου σας τους Ulver, τους Pink Floyd, τους Radiohead, τους Beatles, τους Swans, τους Anathema, τους Riverside, τους Believe και προσθέστε τους ακουστική neo-folk υπόσταση. Εκεί θα βρεις και τους Messenger, που με τον παρθενικό τους κιόλας δίσκο, καταφέρνουν να σκοράρουν από τα αποδυτήρια.
Η αρχή γίνεται με το ονειρικό “The Return”, και η συνέχεια κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα λυρισμού με το μεθυστικό “Piscean Tide” και το “Dear Departure”, στο οποίο η post χροιά της μπάντας δίνει έντονο παρόν. Το “The Perpetual Glow of a Setting Sun” που ακολουθεί είναι απλά συγκλονιστικό, με το κάπως πιο ρυθμικό “Midnight” να παίρνει τη σκυτάλη, σε μια δουλειά που μέχρι στιγμής δεν υπάρχει μέτρια σύνθεση.
Εξαιρετικό και το ηχητικά retro “Somniloguist”, που θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται μέσα σε κάποιο ακουστικό album των Witchcraft (αν υπήρχε κάτι τέτοιο) και αποτελεί και το video- προπομπό του δίσκου. Την αυλαία κλείνει το “Let the Light In”, με μια πιο απόκοσμη και ambient αύρα, αφήνοντας μια γλυκιά και συνάμα μελαγχολική γεύση στον ακροατή.
Η neo-folk προσέγγιση των Messenger είναι τόσο πετυχημένη, που θα μπορούσε να ενταχθεί ακόμη και σε revival τύπου σύνολα, όπως εξίσου εύκολα κάποιοι θα χαρακτήριζαν το σχήμα art rock, ή prog, ή post, ή οτιδήποτε άλλο… Άσχετα όμως με τον οποιαδήποτε περιγραφικό τίτλο, σημασία έχει πως το “Illusory Blues” είναι μια εκπληκτική κυκλοφορία που με σοβαρότητα και πλήρη επίγνωση θα εντάξω στο top 20 για τη χρονιά που διανύουμε, σε περίοπτη κιόλας θέση.
Δηλώνω καταγοητευμένος!
416 
