Έχετε αναρωτηθεί γιατί τα ιερά τέρατα που λέγονται Foreigner, Journey, REO Speedwagon, Boston, Toto δεν έχουν στη δισκογραφία της εποχής που μεσουρανούσαν ένα δίσκο live που να θεωρείται σημείο αναφοράς;
Η εξήγηση δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη, αλλά οι κυριότεροι λόγοι είναι, πρώτον, ότι δεν τους το ζητούσε η μουσική βιομηχανία, που βασισμένη σε ραδιόφωνο και MTV απαιτούσε “καινούριο προϊόν” και, δεύτερον, ότι η ενέργεια που έβγαζαν στο live τους θεωρείτο δεύτερης ταχύτητας σε σύγκριση με τα βαρύτερα σχήματα που έρχονταν με φόρα από τα 70s (τυχαία παραδείγματα U.F.O, Rush, Cheap Trick, Whitesnake, Michael Schenker – όλοι είχαν τα πιο πετυχημένα τους live μεταξύ ’78 και ’82).
Τριάντα και κάτι χρόνια μετά τη δύση της βασιλείας της χρυσής εποχής του A.O.R, απελευθερωμένο από τις επιταγές της μουσικής βιομηχανίας, από τον κορσέ του διλήμματος “μονό ή διπλό βινύλιο” και έχοντας δρέψει διεθνώς το κοινό που αναζητά “κανονικές” μελωδίες για το σάουντρακ της όλο και πιο δύσκολης ζωής του, το φορμουλαρισμένο μεν, αλλά μουσικά αξιόπιστο ρεύμα που βαφτίστηκε “melodic rock”, παίρνει την εκδίκησή του πάνω από το σανίδι. Η εκδίκηση αυτή έχει όνομα και λέγεται W.E.T.
Το project, όπως πιθανότατα γνωρίζετε είναι μια μίνι μικτή επιλέκτων του σύγχρονου μελωδικού ήχου: ο Robert Säll (το “W” των Work of Art, σε πλήκτρα, κιθάρα και φωνητικά), ο Erik Mårtensson (το “E” των Eclipse σε ρυθμική, lead και φωνητικά) και ο τεράστιος Jeff Scott Soto (το“T” των Talisman στην πρώτη φωνή και σε κάποια πλήκτρα), μαζί με τους Magnus Henriksson (σε ρυθμική, lead και φωνητικά), Robban Bäck (τύμπανα) και Andreas Passmark (μπάσο), οι οποίοι έχουν παράγει δύο δίσκους από (not so) soft rock διαμάντια, καθένα από τα οποία θα αρκούσε για να φτιάξει καριέρες. Όλο το οπλοστάσιο αυτό απλώνεται σ΄ένα live με 19 κομμάτια, έκταση που δεν θα μπορούσε -τουλάχιστον για τεχνικούς λόγους- να έχει στη διάθεσή του κανένας από τους ογκόλιθους του A.O.R. στο peak του.
Στις 17 Ιανουαρίου του 2013 οι W.E.T. έδωσαν ένα ειδικά προγραμματισμένο show στο Debaser Club της Στοκχόλμης για να γιορτάσουν την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους, “Rise Up”. Η συναυλία προωθήθηκε μαεστρικά ως ξεχωριστό event μέσω διαδικτύου και τη βραδυά εκείνη fans από διάφορα μέρη εντός και εκτός Σουηδίας συνέρρευσαν ενθουσιωδώς στο Debaser. Οι W.E.T. έπαιξαν σχεδόν ολόκληρο τόσο το “καινούριο” όσο και το ντεμπούτο τους του 2009, πετώντας μέσα στο σετ δύο κομμάτια των Talisman (“I’ll Be Waiting”, “Mysterious”), ένα των Eclipse (“Bleed & Scream”) και ένα των Work Of Art (“The Great Fall”, το οποίο ερμηνεύει ως guest ο ίδιος ο Lars Säfsund των W.O.A.). Η συναυλία ηχογραφήθηκε ολόκληρη σε διπλό cd (και dvd), το οποίο περιέχει ως επιδόρπιο και δύο studio κομμάτια από τα sessions του “Rise Up”.
Το όλο περιεχόμενο αστράφτει: Η φωνή του Soto δεν χρειάζεται περιγραφές, καθώς απογειώνει με χαρακτηριστική άνεση τις καλοδομημένες μελωδίες του παιδιού-θαύματος του σύγχρονου Α.Ο.R, Mårtensson, πρώτα και δεύτερα φωνητικά που ξετινάζουν την οροφή του συναυλιακού χώρου, ακρίβεια και νεανική δύναμη στην εκτέλεση, ήχος κρυστάλλινος που ανεβάζει με τη ζωντάνια του ακόμη και αυτές τις άρτιες στουντιακές εκτελέσεις. Πρόκειται για απολαυστικό live που σε κάνει να εύχεσαι να ήσουν εκεί.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με το πώς το έθεσε ο Jeff Scott Soto μιλώντας για την κυκλοφορία: “Για μας ήταν μια μαγική, όσο και αγχώδης νύχτα. (…) Έχετε μπροστά σας κάτι που πιστεύω ότι σε 10-20 χρόνια από τώρα, όλοι θα το θυμόμαστε σαν κάτι εξαιρετικό, το οποίο αποτυπώθηκε σε φιλμ και σε ηχογράφηση σαν μια χρονική στιγμή που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ”.
587 
