O Steve Overland δεν είναι μία οποιαδήποτε melodic rock περσόνα αλλά αποτελεί σημείο αναφοράς για τον συγκεκριμένο ήχο εδώ και τριάντα χρόνια.
Με σπουδαία προϋπηρεσία σε μπάντες και project όπως είναι οι Wildlife, οι Shadowman, οι The Ladder και οι So!, έχει γράψει εκατοντάδες χιλιόμετρα στο κοντέρ του, παίζοντας τραγούδια που έχουμε λατρέψει. Φυσικά στην πατρίδα μας αντί για την προβολή και παρουσίαση του έργου του Steve Overland ορισμένοι προτιμούν να ασχολούνται και να αναλώνονται ακόμη με διαβόλους και τριβόλους, με ατάλαντους τύπους που κάνουν φοβερά brutal φωνητικά (!) και με δήθεν ψευδό-metal καλλιτέχνες. Τέλος πάντων ας μην γκρινιάξουμε άλλο και ας έλθουμε στη τρίτη κυκλοφορία των Overland που τιτλοφορείται “Epic”.
Ο δίσκος ανοίγει με ένα κλασσικό μελωδικό aor track το “Radio Radio” και συνεχίζει με την κομματάρα “If Looks Could Kill” με ένα υπέροχο ρεφρέν. Ακολουθεί το “Stranded” που κινείται στο ζεστό κλίμα του melodic/ aor ήχου ενώ sτο “Rags To Riches” οι κιθάρες κλέβουν την παράσταση. Το “Liberate My Heart” ξεκινά με μία γλυκιά blusey κιθάρα και την φωνή του Steve Overland να είναι η καλύτερη παρέα σε περίπτωση που σου επιτρέπουν ακόμη τα οικονομικά σου (ελέω μνημονίου) να κάνεις νυχτερινή βόλτα με το αυτοκίνητο.
Η συνέχεια ανήκει στο παραδεισένιο “Down Comes The Night” με τα πλήκτρα να ξεκινούν δυναμικά και σε αυτό βοηθούν οι τονισμοί του ντράμερ Jay Schellen (Unruly Child). Η melodic πανδαισία συνεχίζεται με το “If Your Heart’s Not In It” που το λατρεύεις για το εμπνευσμένο ρεφρέν του, όπου εδώ κιθάρα, keyboards και η ερμηνεία του Steve Overland ενώνονται άψογα για να δημιουργήσουν ένα μικρό melodic ύμνο. Το “Rock Me” μας θυμίζει με απλό και πιστευτό τρόπο ότι ο Steve Overland πάντα αγαπούσε τους Bad Company και τα classic βρετανικά group των seventies, θυμίζοντας βέβαια και λίγο από το “All or Nothing” των FM .
To “So This Is Love” ξεκινά με εκείνα τα keyboards που σκοτώνουν και μας έκαναν να λατρέψουμε στα νιάτα μας το “Hold the Line” και το “Runaway” αλλά και το “I Belong To The Night”, ενώ το ρεφρέν του και το σπουδαίο κιθαριστικό σόλο σε απογειώνει κυριολεκτικά. Το “Wild” κινείται σε πιο hard rock μονοπάτια με ένα απίθανο κουπλέ και το ίδιο συμβαίνει με το φοβερό “The End Of The Road” όπου είναι ένα μικρό διαμάντι, με τις κιθάρες να δίνουν εξαιρετικά δείγματα ροκ τεχνοτροπίας και τα ερμηνευτικά γυρίσματα του Steve Overland να δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα στη συγκεκριμένη σύνθεση.
Τέλος το “Time For Letting Go” ξεκινά σε ρυθμό που φέρνει λίγο από τους Van Halen αλλά στη συνέχεια γεννιούνται μνήμες από τους FM, κλείνοντας έτσι με τον πιο όμορφο τρόπο έναν από τους καλύτερους δίσκους της φετινής χρονιάς.
Eν κατακλείδι ο Steve Overland δημιούργησε όντως ένα “επικό” αποτέλεσμα και αποδεικνύεται στο πιο καλό μάστορα του είδους, μιας και για άλλη μια φορά δίνει ρεσιτάλ συνθετικού οίστρου ξαναφέρνοντας την γλυκιά οσμή από τους θρυλικούς FM των πρώτων άλμπουμ. Παράλληλα σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα έπαιξαν και καλοκουρδισμένα εργαλεία που συμμετέχουν στο “Epic” και ακούν στα ονόματα του κιθαρίστα Christian Wolff (Rob Moratti band), του Mike Slamer (Streets, Seventh Key), ο οποίος βοηθά στο μπάσο, στα πλήκτρα και στην γυάλινη παραγωγή, του μπασίστα Larry Antonino και του Billy Greer από τους Kansas που βοήθησε στα δεύτερα φωνητικά.
591 
