Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις κριτική για ένα δίσκο τον οποίο θεωρείς κτήμα σου πριν ακόμα κυκλοφορήσει. Είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν ο συγκεκριμένος δίσκος φέρει την υπογραφή των δικών μας Shattered Hope.
Μα αυτό που καθιστά ακόμα πιο δύσκολη την ακρόαση του “Waters of Lethe” είναι αυτό το ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΑΣΦΥΚΤΙΚΟ ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΚΟ συναίσθημα που σου δημιουργεί.
Let’s start λοιπόν.
Έχουν περάσει μόλις 4 χρόνια απο την κυκλοφορία της πρώτης επίσημης δουλειάς τους, ονομάτι “Absence” και οι Shattered Hope αποφάσισαν, λίγο πριν η φύση ανθίσει, να κυκλοφορήσουν και το δεύτερο τους πόνημα ονόματι “Waters of Lethe”, κερδίζοντας σίγουρα το στοίχημα που είχαν βάλει με τους εαυτούς τους .
Στις 6 συνθέσεις που αποτελούν τον δίσκο οι ρυθμοί πέφτουν και οι μελωδίες αραιώνουν χωρίς όμως να εξαφανίζονται οριστικά, ενώ την θέση τους παίρνουν τα βασανιστικά αργόσυρτα riffs. Άλλωστε τι να περιμένει κανείς όταν το μικρότερο τους κομμάτι είναι μόλις 10 λεπτά;
Η κατάβαση στα Τάρταρα ξεκινά με το “Convulsion” το οποίο θα χαρακτήριζα ίσως πιο επιθετικό σε σχέση με τα υπόλοιπα του δίσκου, επίθεση που κρατά μόλις 3 λεπτά και απότομη επιστροφή πίσω στον βόθρο με τα σκατά. Funeral doom είναι ο δίσκος ρε φίλε, τι περιμένεις δηλαδή; Φρουφρού και αρώματα; Αυτά τα αφήνουμε σε άλλους.
Η χρήση των πλήκτρων είναι τέτοια ώστε ελαφρύνει την κάπως βεβαρημένη ατμόσφαιρα, ενώ τα φωνητικά του Νίκου τόσο στο συγκεκριμένο κομμάτι, όσο και καθόλη την διάρκεια του δίσκου μόνο άψογα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν, άλλοτε πιο σκληρά, άλλοτε πιο σβησμένα εκεί που χρειάζεται και άλλοτε με μια δόση black (metal ντε), έτσι για την πουτανιά.
Ακολουθούν τα “For The Night Has Fallen” και “My Cure Is Your Disease” και “Obsessive Dilemma”, ενώ το προτελευταίο κομμάτι του δίσκου “Aletheia” ξεκινά θυμιζόντας μου τους Shape of Despair, για να δώσει την θέση του, στα μισά περίπου του τραγουδιού, σε ένα απο τα πιο όμορφα και κολλητικά riff του δίσκου. Kαι πως θα μπορουσε βέβαια να τελειώσει αυτή η τόσο ευχάριστη ακρόαση; Με το αισιόδοξο “Here’s To Death” φυσικά, και άντε μου στο διάολο Shattered Hope, μου καταστρέψατε το απόγευμα, την ψυχή και την θαναισανναμπαινει η άνοιξη διάθεση μου, αλλά χαλάλι σας γιατί κάθε λεπτό ακρόασης άξιζε και με το παραπάνω.
Αν η σκληρή δουλειά τρώει τον αφέντη, στην εν λόγω περίπτωση η σκληρή δουλειά,η αγάπη, η επιμονή και η αφοσίωση δικαιώνει τους Shattered Hope, καθίστωντας τον δεύτερο δίσκο τους έναν απο τους καλύτερους doom δίσκους της χρονιάς, όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο.
Δοκιμάστε ελεύθερα.
533 
