Το τρίο από την Ισπανία, ύστερα από ένα πολύ ενδιαφέρον EP το 2012, πάει το revival ένα βήμα παραπέρα.
Έχοντας 100% αναλογική παραγωγή, παρουσιάζουν μια ψυχεδελική classic rock δουλειά, που έχει όλα (μα όλα) τα στοιχεία των ‘70s, σε ότι αφορά τον ήχο, αλλά και τις συνθέσεις.
Σε γενικές γραμμές, το “Reminiscences” θα σας φέρει στο μυαλό Led Zeppelin, Grand Funk Railroad, Jimi Hendrix, Cream, Iron Butterfly και άλλους ήρωες της εποχής. Βέβαια, δεν υπάρχει περίπτωση σύγκρισης με οποιαδήποτε από τις παραπάνω μπάντες, αλλά στα πλαίσια μια σκηνής που θέλει δειλά να επιστρέψει στα “παλιά” (βλέπε Wolfmother, The Answer, Graveyard, Horisont, Witchcraft κτλ), οι Prima Circus έχουν σίγουρα λόγο ύπαρξης .
Ξεχωρίζω εύκολα, το εναρκτήριο “The Mirror”, που σε βάζει εύκολα στο μουσικό κλίμα του δίσκου, το άκρως vintage instrumental “Napalm”, το bluesάτο “Asylum’s Gate”, το groovάτο “Onyx Star” (το τρόπον τινά hitάκι του album) και το επιλογικό, και συνάμα πολύ ενδιαφέρον, “Joseph Merrick”.
Βασικά και τα οκτώ κομμάτια σε πηγαίνουν πολλά χρόνια πίσω, και επειδή οι οργανοπαίχτες είναι και τεχνίτες, δε συμβιβάζεσαι σαν ακροατής σε “εύκολες” λύσεις, κάνοντας το ταξίδι πιο πιστό στην τότε πραγματικότητα.
Πιο ψυχεδελικοί από τους Horisont, πιο τεχνικοί από τους Wolfmother και πιο retro από τους Graveyard, χωρίς αυτό να σημαίνει πως υπερτερούν ή υστερούν σε σχέση με αυτές τις μπάντες. Απλά το “Reminiscences” είναι μερικά κλικ πιο revival από το σύνηθες, ελέω συνθετικής προσέγγισης και παραγωγής.
Μια πολύ καλή επιλογή για τους λάτρεις της σχολής των ‘70s γενικότερα.
587 
