Ίσως και να μην το μάθουμε ποτέ. Ίσως το που οι άγριοι ωκεανοί τελειώνουν να μας στοιχειώνει ξανά και ξανά ώσπου να γίνουμε ένα με το συναίσθημα και τον λυρισμό που εκπέμπει αυτή η υπέροχη ύπαρξη.
Νιώθω πραγματικά περήφανη να μπορώ να γράφω 2-3 λεξούλες για τη μεγάλη Andrea Schroeder και όταν λέω μεγάλη, εννοώ μορφή. Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα, σε εκείνο το άσπρο μαύρο που δεν έχει τελειωμό. Σε κείνους τους δρόμους που βαδίζεις και έρχεσαι αντιμέτωπος με την βρεγμένη γη. Κάπου εκεί υπάρχει η Andrea. Να σε ζεστάνει με τον αισθησιασμό της φωνής της, μιας φωνής από βελούδο που αγκιστρώνεται σε παλιές ξεθωριασμένες φωτογραφίες κάποιας άλλης εποχής. Γκριζαρισμένες αναμνήσεις που κολυμπούν στην ύπαρξη σου. Τότε, σήμερα αλλά και αύριο. Φαντάσματα και δαίμονες, όλα αυτά στην καινούργια δισκογραφική δημιουργία της Γερμανίδας Andrea Schroeder.
2 χρόνια μετά από το πρώτο της αριστούργημα, “Blackbird”, ήρθε για άλλη μια φορά με το “Where The Wild Oceans End”, να μας μαγέψει. Από την πρώτη στιγμή που την άκουσα πίστεψα στο ταλέντο της και στην μοναδικότητα της. Δεύτερο άλμπουμ λοιπόν, σε άσπρο-μαύρο φόντο, με τον αισθησιασμό της ντίβας, και το στυλ της αιώνιας γυναίκας τραγουδά με έντεχνο τρόπο ποιητικές εκρήξεις. Με ένα εξαίσιο επιτελείο που βρίσκεται σχεδόν μαζί της πάντα, την στιγμή που “μιλάμε” οργώνει την Γερμανία με tour σε γεμάτους (να πω και sold out) χώρους, κάνοντας τον κόσμο να μιλά για αυτήν. Ο ΜΕΓΑΛΟΣ Chris Eckman, συνεχίζει να συνεργάζεται μαζί της, ακόμα οι: Catherine Grainorge (καταπληκτική σε βιολί και βιόλα), Chris Huges, Dave Allen και ο χαρισματικός κιθαρίστας και σύντροφος της, Jesper Lehmkuhl.
Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε ένα μικρό, θαυμάσια εξοπλισμένο, αναλογικό στούντιο της νορβηγικής ακτής του Ατλαντικού, και στο Βερολίνο υπό την διεύθυνση του Chris Eckman (The Walkabouts, Chris & Carla, Dirt Music or Long, Midnight Choir).
Είναι ευνόητο πιστεύω, πως αν είστε λάτρης των The Walkabouts ακολουθείτε πιστά. Όπως επίσης και των Nico, Nick Cave, Ian Curtis, Juliette Greco, Tindersticks, Patti Smith. Δεν μοιάζει, δεν αντιγράφει, δεν παρομοιάζεται με καμία. Είναι μοναδική η σαγήνη της φωνής της. Ένα ζεστό, τρυφερό πλάσμα που αποτυπώνει σε ήχο την μελαγχολία και το προσωπικό της μεγαλείο.
Το “Where The Wild Oceans End” πλαισιώνεται από 10 κομμάτια, σε αργούς blues, folk, noir ρυθμούς. Μαγεύτηκα με το “Heroes” σαν “Helden” στη Γερμανική απόδοση, του David Bowie – Brian Eno. Μέσα σε όλα αν ερωτηθώ τι ξεχώρισα θα μπορούσα να πω, το “Ghost Of Berlin”, το “Until The End” για την δραματικότητα του, το “Where The Wild Oceans End”, και το “Summer Came To Say Goodbye”, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως είναι υποδεέστερα τα υπόλοιπα.
Με το “Blackbird” την Andrea, την γνώρισα και την αγάπησα αμέσως. Με το “Where The Wild Oceans End”, έγινε ο δικός μου άνθρωπος, εκείνη που μου κάνει παρέα στις περίεργες και σκοτεινές στιγμές μου.
616 
