Είναι αλήθεια οτι έχουν παρατηρηθεί αρκετά ακραία thrash φαινόμενα πάνω απο τη γη τα τελευταία χρόνια. Δεύτερη εφηβεία η σκηνή δεν περνάει αλλά την καλύτερη περίοδό της από τα 90s και μετά, σίγουρα.
Ειδικά σε ότι αφορά τη παραγωγή πολλών και καλών group που δείχνουν ταυτόχρονα και δίψα αλλά και επαγγελματισμό σε κάθε τους βήμα. Η Ελλάδα ακολούθησε και αυτή και τρανό παράδειγμα της φλόγας που καίει, οι War Device από τις Σέρρες.
Το group ιδρύθηκε μόλις το 2012 και έχει προλάβει ήδη να κυκλοφορήσει ένα EP και ένα split με τους Speed Command. Φέτος μας παρουσιάζουν τη πρώτη τους full length κυκλοφορία με το τίτλο “Whisper of Souls”. Πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση είναι το πολύ ωραίο εξώφυλλο. Τρείς σκελετωμένες φιγούρες. Ένας ιερεας, ένας στρατιωτικός και ένας γιάπης επιχειρηματίας. Σκοτεινό με επιθετικά χρώματα. Απλά άψογο. Επειδή όμως δεν έχω κάνει headbanging με εξώφυλλο, ας πατήσουμε και το play.
Τα παλικάρια μοιράζουν απλόχερα πόνο σε κάθε ανυποψίαστο σβέρκο. Σκοτεινό και τσαμπουκαλίδικο Thrash που θα σε πιάσει απο τη καροτίδα και δε θα σε αφήσει παρά μόνο όταν περάσουν τα 40 λεπτά που διαρκεί το ολοκαύτωμα. 10 κομμάτια που που θα ξυπνήσουν τρελές μνήμες σε κάθε οπαδό του είδους. Όταν λέω μνήμες δεν εννοώ “tribute” σε κάποια μεγάλη μπάντα του παρελθόντος. Οι War Device σίγουρα έχουν τις επιρροές τους αλλά οκ Thrash παίζουν. Αν δεν πατάνε λίγο πάνω σε Slayer, Sepultura, Sodom ή Kreator τότε δεν θα έπαιζαν Thrash, αλλά κάτι άλλο.
Φωνητικά αγριεμένα που παραπέμπουν αρκετά στη βραζιλιάνικη σχολή με ολίγον από Sodom. Κιθάρες που πέρα από θανατηφόρα riff ξέρουνε να σολάρουν κιόλας. Drums που εκλιπαρούν για λίγο έλεος αλλά ο Μάνος κάνει πως δεν ακούει. Η παραγωγή επιβεβαιώνει τον επαγγελματισμό του group και δείχνει ότι οι War Device δεν αφήνουν τίποτα στη τύχη. Ιδανική για το είδος.
Πρώτα μεταξύ πρώτων τα “Shattering My Thoughts”, “Mind In Panic” και το προσωπικό αγαπημένο “Rehab Beyond Perfection” με τα riff του κομματιού να προκαλούν με την αρρωστημένη προσέγγιση τους. Κομμάτι που σίγουρα θα μοιράσει πάρα πολλά χαμόγελα στους απανταχού Thrashers.
Με λίγα λόγια ένας δίσκος που αξίζει να ακουστεί.
Πολύ καλή αρχή παίδες.
629 
