Φαντάζομαι ότι όλοι σας κάποια στιγμή θα έχετε ακούσει τις φράσεις “Είναι πιο εύκολο να γκρεμίζεις παρά να κτίζεις (δημιουργείς)”, “Είναι πιο εύκολο να σκοτώνεις παρά να δίνεις ζωή” και άλλα παρόμοια.
Και ίσως σε γενικές γραμμές και σε ορισμένους τομείς της ζωής μας αυτό να ισχύει πράγματι. Όμως αναρωτιέμαι, όταν είσαι εξαιρετικός σε κάτι, όταν έχεις ταλέντο, όταν έχεις αυτό που λέμε “άστρο” πόσο εύκολο είναι να τα κάνεις μαντάρα και πόσο δύσκολο να πάρεις την πρωτιά, ή ακόμα και να πετύχεις ένα ρεκόρ; Και για να μη γενικολογώ άσκοπα θα μιλήσω καθαρά γι’ αυτό που κι εσείς κι εγώ ενδιαφερόμαστε. Τη μουσική και τους μουσικούς. Και πιο συγκεκριμένα για τους FM και τον κ. Steve Overland. Είναι από τους λίγους καλλιτέχνες που όταν περιμένω καινούργια του δουλειά δεν έχω την παραμικρή αγωνία, τον παραμικρό φόβο ότι μπορεί το αποτέλεσμα να μη με ικανοποιήσει. Γιατί ξέρω πως ακόμα κι αν στην πορεία της ακρόασης πιάσω τον εαυτό μου να έχει κάποιες ενστάσεις για κάποιες μουσικές ιδέες του (λέμε τώρα!) και πάλι την αμέσως επόμενη στιγμή θα καταφέρει να μ’ αιχμαλωτίσει ξανά μ’ αυτή τη γεμάτη πάθος, αδιαπραγμάτευτη, “take no prisoners” φωνή του και όλα πάλι θα είναι μέλι-γάλα! Όσο για τις φοβερές μίξεις μουσικών ειδών που κάνει, πείτε μου, πόσους άλλους καλλιτέχνες ξέρετε που να συνδυάζουν blues, country, AOR, ακόμα και sleaze rock (και δεν μιλάμε σε έναν δίσκο αλλά καμιά φορά και σε ένα μόνο τραγούδι!) μ’ αυτή την άνεση και το απίστευτο αποτέλεσμα, που να με κάνει να σκέφτομαι ότι και ένα απλό “καλημέρα” να με αξίωνε ο Θεός να μου πει κάποτε θα γινόταν το αγαπημένο μου hit! Εννοείται ότι δεν μπορώ να φανταστώ αυτόν τον άνθρωπο να μιλάει, παρά μόνο να τραγουδάει! Έχω αγαπήσει αρκετές φωνές στη ζωή μου, αλλά έχω λατρέψει μόνο δύο. Η μία είναι η φωνή του Steve Perry, η άλλη μπορείτε να μαντέψετε σε ποιον ανήκει… Για μερικούς ανθρώπους η δημιουργία θεόπνευστης τέχνης είναι κάτι σαν την αναπνοή. Ο Steve Overland είναι ένας απ’ αυτούς…
Σοφία Ρεντούμη
605 
