Το “Synapses” είναι το παρθενικό album ενός συγκροτήματος πέντε μουσικών από την Αθήνα. Το ότι είναι η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά αναφέρεται κυρίως διότι κάνει τέλειο κοντράστ με την αρτιότητα του πονήματος από όποια άποψη κι αν προσπαθήσουμε να το προσεγγίσουμε.
Σε πρώτη φάση αντιμετωπίζουμε ένα ιδιαίτερα καλόγουστο artwork, παραστάσεις από μαύρο μελάνι “χτυπημένες” σε ανακυκλωμένο χαρτί, η συσκευασία είναι κάτι που πάντα ενδιαφέρει όσους δεν αρκούνται στο να κατεβάζουν την αγαπημένη τους μουσική από το διαδίκτυο.
Πατώντας το “play” βλέπεις ότι οτιδήποτε ακούς λειτουργεί σωστά. Όμορφα trip-hop φωνητικά, καλές post-rock κιθάρες, ατμοσφαιρικά keyboards, βαρύ μπάσο και ιδιαιτέρως καλά κρουστά.
Προχωρώντας ένα βήμα πιο βαθιά στεκόμαστε στην εξαίρετη ηχοληψία και παραγωγή, τόσο από άποψη τεχνική όσο και από άποψη ύφους. Ειδικά το δεύτερο απαιτεί πέραν των απαραιτήτων γνώσεων, υψηλό αισθητικό κριτήριο και μουσικό ταλέντο, δεδομένου ότι πρόκειται για μία κυκλοφορία η οποία δεν στυλιζάρεται μουσικά σε μία και μόνο μουσική υποκατηγορία αλλά ισορροπεί μεταξύ κυρίως δύο αρκετά ανόμοιων ειδών. Το post-rock και το trip-hop αποτελούν τα δύο ακραία σημεία που ορίζουν τον μουσικό άξονα πάνω στον οποίο κινούνται οι Blame the Trees στα κομμάτια του “Synapses”. Πλησιάζουν εναλλάξ τον ένα ή τον άλλο από τους δύο αυτούς πόλους φροντίζουν ωστόσο να τηρούν πάντα αναλογίες χρυσής τομής, έτσι δίνουν ένα πολύ ισορροπημένο και ενδιαφέρον μουσικό αποτέλεσμα.
Για τα κομμάτια τους δεν χρειάζεται να γράψουμε πολλά. Αφενός είναι όλα ενδιαφέροντα, αφετέρου μπορείτε να επισκεφθείτε την σελίδα τους στο bandcamp (http://blamethetrees.bandcamp.com/) όπου θα σχηματίσετε ιδία άποψη. Θα αναφέρουμε μόνο τα προσωπικά favorites του συντάκτη, το “Latency” που απογειώνεται με την προσθήκη djembe και τα υπέροχα φωνητικά, το “Blame” και το “The gentleman thief” στο οποίο ακούγεται ο εμβληματικός μονόλογος από το “Ο μεγάλος Δικτάτωρ” του Charlie Chaplin. Καλή ακρόαση!
676 
