Η ιστορία των Katatonia είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους.
Το ίδιο και η αγάπη που τους έχει το μεταλλικό κοινό, η οποία επάξια κερδήθηκε με την κυκλοφορία συνεχόμενων εκπληκτικών δισκογραφικών δουλειών. Η αρχή άλλωστε για την ευρύτερη αναγνώριση έγινε μόλις το 1998 με το “Discouraged Ones”, ενώ η πλήρης παραδοχή ήρθε τρία χρόνια μετά, με το “Last Fair Deal Gone Down”. Και εκεί που όλοι νόμιζαν πως οι Katatonia είχαν πετύχει συνθετική κορυφή, κυκλοφορούν το 2003 το εκπληκτικό “VivaEmptiness” και αποστομώνουν τους πάντες, θέτοντας νέα όρια στη μουσική γενικότερα. Αυτό ακριβώς ήταν που μοιραία σιγά σιγά γυρνάει εναντίον τους. Διότι όταν έχεις από μόνος σου ανεβάσει τον πήχη, ένα απλώς μέτριο album, φαντάζει παταγώδης αποτυχία. Το “Night is the New Day” λοιπόν είναι ο δίσκος των Katatonia ο οποίος τους βρίσκει άτονους και ολίγον τι αδιάφορους. Η αρχή βέβαια είχε γίνει με το “The Great Cold Distance”, το οποίο δεν ήταν καθόλου κακό, αλλά συνθετικά ήταν στάσιμο, για τα δεδομένα του συγκροτήματος πάντα, και η συνέχεια πάει ένα βήμα παραπέρα, από τη στασιμότητα, στην εύκολη λύση. Διότι όταν μέσα σε έντεκα συνθέσεις των Katatonia δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις τα καλά κομμάτια, υπάρχει πρόβλημα. Για να μην υπερβάλλω, το albumδεν είναι κακό. Είναι όμως αδιάφορο και πεζό, κάτι που στα δικά μου μάτια (και αυτιά) να φαίνεται χειρότερο. Είναι η πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια ακρόασης των Katatoniaπου αισθάνομαι πως δεν προσπάθησαν ιδιαίτερα για το αποτέλεσμα και πάτησαν σε συνταγές του παρελθόντος. Με μία λέξη, το “Night is the NewDay” είναι το πιο επιφανειακό cdτου συγκροτήματος και ίσως να ακούγεται βαρύς ο χαρακτηρισμός, αλλά έχει απόλυτη βάση όταν μια τέτοια κυκλοφορία διαδέχεται μια σειρά εξαιρετικών δίσκων. Ελπίζω πως όλο αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια κακή παρένθεση και πως η μπάντα θα ξεκινήσει ένα νέο σερί αξιόλογων, τουλάχιστον, δίσκων.
611 
