Το αστείο με τους Van Canto έχει παρατραβήξει…
Τριαλαρί, τριαλαρό και σουμπάπ σουμπάπ, αντί για όργανα… Ε, δε μας παρατάτε, να τελειώνουμε;
Στο “Dawn of the Brave” ισχύει ότι και σε κάθε κυκλοφορία των Van Canto: a cappella κομμάτια, με power metal αισθητική και drums, που αν παίζονταν με όργανα ίσως να είχαν περισσότερο ενδιαφέρον. Αν και εδώ και χρόνια θεωρώ πως αν δεν υπήρχε το a cappella στοιχείο, ίσως και να μην ασχολιόταν κανείς με δαύτους.
Οι όποιες καλές στιγμές (“To the Mountains”, “Steel Breaker” και “Unholy”) χάνουν κάθε νόημα όταν ακούς τον “κιθαρίστα” να κάνει “νταν-ντιγκι-ντονγκ-ντιγκι-ντονγκ” και τον “μπασίστα” να κάνει “μπουμ-παρά-μπουμ”.
Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι πως το εν λόγω μουσικό πείραμα, το οποίο εν τέλει αποδείχτηκε κακόγουστο, έχει καταφέρει να φτάσει στην πέμπτη full length δουλειά του, ενώ παράλληλα υπάρχει κόσμος που ασχολείται σοβαρά με αυτό.
Και ναι, οι διασκευές στα “The Final Countdown” (Europe), “Holding Out for a Hero” (Bonnie Tyler) και “Paranoid” (Black Sabbath) είναι όπως τις περιμένετε… Αστείες…
707 
