Σάββατο. Μέρα αγαπημένη συναυλιακά. Το Μετρό κρατάει ως τις 2:30 και έτσι δεν αγχωνόμαστε με την αργοπορία έναρξης, που αυτήν τη φορά ήταν περίπου μία ώρα μακριά από την αναγραφόμενη στην αφίσα.
Πρώτοι στη σκηνή, οι Bazooka. Κάποια στόματα, μου είπαν “Πήγαινε να τους δεις”. Αναρωτιόμουν πως γίνεται να μην έχω ακούσει πριν, από τη στιγμή που έχουν κάνει τόση αίσθηση που η διεθνής Slovenly Records τους προσέφερε χείρα βοηθείας. Και μέσω εκείνης κυκλοφορεί και το ομώνυμο album τους, σε CD και βινύλιο.
Το παράδοξο της φάσης; Δύο drummers. Οι οποίοι άλλοτε βάδιζαν χέρι-χέρι, εκτείνοντας το χαμό του ήχου της μπάντας και άλλοτε αλληλοσυμπληρώνονταν.
Ο μπασίστας σε πλάγια στάση να συμπληρώνει την τριάδα του ρυθμού και αφήνοντας τους 2 κιθαρίστες ανεξέλεγκτους. Εκ των οποίων ο ένας, θα μπορούσε να είναι ο Κολομβιανός ποδοσφαιρικός star των 90s, Carlos Valderama. Μαλλούρα! Ο άλλος είχε και το ρόλο του τραγουδιστή, παρανοϊκού φωνακλά, που με κάνει να τους βαπτίσω απόλυτο συναυλιακό ταίρι των Rita Mosss.
Με έντονη την ψυχεδέλεια τύπου The Oh Sees, λίγο από Jay Reatard και Datsuns με νεύρα πολλά, οι Bazοoka έπαιξα έναν ωριαίο set με τσαμπουκά και άντερα. Ξενόγλωσσα, αλλά και ελληνόφωνα τραγούδια, τα οποία δεν ενοχλούν στιχουργικά και φέρουν επάνω τους παλαιό ελληνικό Punk συναίσθημα. Αν αμφισβητείτε τα γραφόμενα μου, ακούστε το “Κορίτσι στην ακτή” και ένταση απίστευτη στη σκηνή.
Στο τέλος τους set, με το “Mr. George”, ο frontman έπαθε “κρίση” πέφτοντας στα γόνατα και στη συνέχεια, οριζοντιωμένος στο δάπεδο, συνέχισε να παίζει ως το τέλος μανιασμένος την κιθάρα του. Απολαυστικό συγκρότημα, το οποίο πρέπει να παρακολουθούμε στενά.
Bazooka setlist
Youth Epic D.
Κορίτσι στην ακτή
Ravening Trip
Ψέμα
Ψυχοθήκες
Μαγικά δάχτυλα
Άχρηστη Γενιά
Οθόνη
War Parade
I want to fuck all the girls in my school
Επανάληψη
Burn That Dress
Tingle
Shame take my brain
Mr. George
Χωρίς να αργήσουν πολύ, γέμισαν τη σκηνή οι Λονδρέζοι Senser, εξαμελές συγκρότημα με δική του ιστορία στα 90s.
Πλέον, με νέα τραγουδίστρια (iMMa), η οποία αν και ξεκίνησε μουδιασμένα, μετά ξεκλείδωσε όλη της την ενέργεια και χοροπηδούσε συνεχώς πλάι στον μικροκαμωμένο Heitham.
O Dj Andy είχε στήσει τον εξοπλισμό στη δεξιά γωνία της σκηνής και ανεβασμένος σε ένα hard case, τον χειριζόταν από την έξω μεριά, αφήνοντας πολύ χώρο στους αεικίνητους performers τραγουδιστές.
Έχοντας στις αποσκευές τους το νέο “To the Capsules”, ξεκίνησαν με εκείνο και τo “Devoid”. Μοίρασαν ισότιμα το χρόνο σε όλα τους τα albums και μα χάρισαν μοναδικές στιγμές με τα hits “Resistance Now” και “Switch”.
O Heitham εξέφρασε την περηφάνια του για την αντοχή που επιδεικνύουμε, παρόλα τα δεινά που μας έχουν επιβάλλει εξωτερικοί και εσωτερικοί παράγοντες και αφιέρωσε σε μας το “No Comply”.
Πηγαίνοντας συνεχώς από το παρελθόν στο παρόν, με “Witch Village” και “Time travel Scratch”, στα “Adrenalin” και το πιο χαρακτηριστικό τους κομμάτι “Age of Panic”.
Αρνήθηκαν αυτή τη φορά να φύγουν και να γυρίσουν για encore και απλά μας ενημέρωσαν πως θα παίξουν συνεχόμενα ως το τέλος.
“Let There Be War”!
Κόσμος περιορισμένος, ίσως και λόγω καιρού, ίσως λόγω του ότι αυτή η μουσική μόδα έχει περάσει, αλλά όσοι ήμασταν εκεί, άνθρωποι διαφόρων ηλικιών και στιλιστικών εκφράσεων, χόρευαν και κουνιόνταν στους ρυθμούς των Senser.
Senser setlist
Devoid
Resistance Now
States of Mind
Switch
Charming Demons
Alpha Omega
No Comply
So Refined
Witch Village
Time Travel Scratch
Adrenalin
Clear
Age of Panic
Let there be War
Eject
Break The Order (ίσως και να το φαντάστηκα)
photos: Βασιλική Παναγοπούλου
556 
