Μ’ αυτά και μ’ εκείνα ο καιρός πέρασε και ήρθε η στιγμή που θα παρακολουθούσαμε για πρώτη φορά από κοντά τους Monkey3 και μάλιστα σε απόλυτα σωστό timing μιάς και η μπάντα βρίσκεται αυτή ντη στιγμή στην καλύτερη φάση της μέχρι τώρα πορείας της. Η αναμονή για όσους ακολουθούν τo μουσικό ταξίδι των Ελβετών ήταν μεγάλη και δυναμική της βραδιάς φάνηκε από νωρίς, αφού το show έγινε sold-out αρκετές μέρες πριν τη συναυλία.
Οι Σερραίοι Tuber, στο ρόλο του απόλυτα ταιριαστού supporting act με τους headliners, έδειξαν τις ταξιδιάρικες διαθέσεις τους απ’ τη στιγμή που πάτησαν στο σανίδι.
Με περίσσιο πάθος και για μία ώρα περίπου, έφεραν τις μυρωδιές της ερήμου στο κέντρο της Αθήνας και μέσα απ’ τις εννέα ορχηστρικές συνθέσεις τους, έδειξαν σε όλους την αγάπη τους για τα μακροσκελή, “καμένα” desert sessions του Josh Homme, τους Q.O.T.S.A. αλλά και τις παλιές, ψυχεδελικές αναζητήσεις των Monster Magnet.
Ο ήχος τους ήταν εξαιρετικός και η απόδοσή τους κινήθηκε σε τόσο υψηλά επίπεδα που, τολμώ να πω, πως σε φάσεις με ψάρωσαν περισσότερο κι απ’ τους headliners. Κι εις ανώτερα!
Μετά από ένα τόσο καλό ζέσταμα και με το ποσοστό του αλκοόλ στο αίμα να έχει ανέβει αρκετά, ήταν ώρα για τους Monkey3 να λάβουν θέσεις μπροστά μας και να μας παρασύρουν στα ιδιαίτερα ηχοτοπία τους.
Με νέο μέλος στη σύνθεση της μπάντας, αφού ο μέχρι πρότινος μπασίστας του σχήματος αποχώρησε μετά το πρώτο σκέλος της ευρωπαϊκής τους περιοδείας, ξεκίνησαν με τους γνώριμους ήχους του “Icarus” απ’ την τελευταία τους δουλειά “The 5th Sun”, η οποία φυσικά είχε και την τιμητική της στο setlist των Ελβετών.
Η συνέχεια ήρθε με τα “Circles” και “Pintao”, ενώ αμέσως μετά οι Monkey3 μας γύρισαν πίσω στις μέρες του “Beyond the Black Sky” παίζοντας για εμάς το “Motorcycle Broer”. Αν και σε μερικές στιγμές οι Ελβετοί φάνηκαν λίγο μουδιασμένοι κι ενώ δεν έλειψαν και κάποια μικρολαθάκια, κάτι που βέβαια δικαιολογείται λόγω του νέου, κάπως άγουρου ακόμα line-up, το κοινό έδειχνε να διασκεδάζει με την ψυχή του και δεν έχανε ευκαιρία να εκφράσει με θέρμη το θαυμασμό του.
Επιστροφή ξανά στον τελευταίο δίσκο με το “Suns” και μετά σειρά είχε πάλι το παρελθόν του σχήματος, απ’ όπου και ακούστηκαν τα “Electric Mistress”, “Jack” και “Driver”. Η στιγμή για το αγαπημένο μου “Birth of Venus” τελικά ήρθε, όμως πρέπει να ομολογήσω πως αν και η εκτέλεσή του κυμάνθηκε σε αρκετά καλά επίπεδα, τελικά μου έλειψε η μεγαλοπρέπεια και η ονειρική αίσθηση που βγαίνει απ’ την ηχογραφημένη εκδοχή του κομματιού.
Λίγο πριν το τέλος ακούσαμε το “Through the Desert” και τελικά η εμφάνιση των Ελβετών έφτασε στο τέλος της με το “Je et Bikkje” εν μέσω χειροκροτήματος και ευφημισμών.
Ο ήχος ήταν καλός σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισής των Monkey3 αν και σε κάποιες φάσεις μου έλειπαν λίγο οι ατμόσφαιρες των πλήκτρων, όμως εν τέλη και στο σύνολό της, η βραδιά ήταν χορταστικότατη και τα χαμόγελα όσων ήταν παρόντες επιβεβαιώνουν την επιτυχημένη έκβασή της. Πάντα τέτοια!
photos: Βασιλική Παναγοπούλου
514 
