Καναδάς 1986. Δυο τύποι αποφασίζουν να δημιουργήσουν τους Jesters Of Destiny και να κυκλοφορήσουν ένα και μοναδικό full length, το “Fun at the funeral” (ακολούθησε ένα ΕΡ με διασκευές).
Πρωτοπόρο για τα τότε δεδομένα, δεν έτυχε την συμπάθεια της metal κοινότητας, αφού μπαστάρδευε τον ήχο αυτόν με πιο “φλώρικα” πράγματα.
Σύμφωνα με το Allmusic.com, είναι η πρώτη alternative metal μπάντα που εμφανίστηκε, και αν υπήρχε ακόμη ίσως να έκανε παρέα με τους Faith No More.
Τώρα με τη βοήθεια της Ektro Music, επανεκδίδεται σε βινύλιο και μπορούμε και εμείς που τους ανακαλύψαμε τώρα, να τους προσθέσουμε στη συλλογή μας.
Το εναρκτήριο “Digging The Grave” (καμιά σχέση με το ομώνυμο των FNM) ίσως να είναι και το καλύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό του δίσκου και θα ευχαριστήσει του οπαδούς του “περίεργου” rock.
H παραγωγή βέβαια, φαίνεται να μην έχει διορθωθεί ιδιαίτερα, αλλά αυτό δεν χαλάει την ατμόσφαιρα καθόλου, απλά ώρες ώρες ακούω τα φωνητικά του Bruce Duff και σκέφτομαι πως δεν ταιριάζουν στην τώρα εποχή.
Το πιο metal-ικό “End of Time” και το βιολί στην εισαγωγή “Attack of the Jesters”, που στρώνει χαλίκια στο έδαφος για τον ερχομό του “Incubus” που φέρει γκρούβα Kiss και φωνητικά που θα μπορούσαν να στέκονται δίπλα στους Jane’s Addiction.
To “Happy Times” είναι ένα κομμάτι που δείχνει να δέχεται την μόδα των 80s και θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποιο album του Morrissey.
Όχι, δεν έχω μπερδέψει τις κριτικές, αυτό ακούω την ώρα που γράφω και κάθε 5 λεπτά νομίζω πως ακούω κάτι άλλο.
Το “Crimson Umbrella” φέρνει στο νου στιγμές από Mercyful Fate, ενώ το “Love Dust” είναι ένα ακόμα glam επηρεασμένο κομμάτι.
Ευτυχώς με ένα μαγικό τρόπο όλα αυτά συνδέονται και δεν θέλω να ουρλιάξω από τα νεύρα μου.
Ενδιαφέρον άκουσμα σε ένα crossover metal/rock album που αξίζει να ακουστεί.
505 
