Πόσο κρίμα… Ειλικρινά, πόσο κρίμα…
Rock με άμεσες αναφορές στη δεκαετία του ’70, τραγουδισμένο στα… φιλανδικά!
Ε, και να θες να σου αρέσει, δε γίνεται ρε φίλε! Τι να τα κάνω τα παιχνιδιάρικα πληκτράκια και το “παλιακό” ηχητικό attitude; Αυτό που εν τέλει ακούω είναι μια φωνή να ερμηνεύει σε μια γλώσσα που δε σκαμπάζω τίποτα, με αποτέλεσμα να χαλάει η όποια καλή διάθεση.
Μπορώ να δεχτώ την αλλαγή γλώσσας σε folk κυκλοφορίες… Αλλά όχι σε δίσκους που θέλουν να φέρονται ως “revival classic rock”.
Για την ιστορία, το EP αποτελείται από μια σύνθεση, τρεις παλαιότερες, επανηχογραφημένες, συν μια διασκευή στο “Magic Mirror” των Aphrodite’s Child (το οποίο, όπως φαντάζεστε, ακούγεται γελοίο).
Οι συγκεκριμένοι κύριοι μπορεί να έχουν κάποιο κοινό στη χώρα τους, αλλά δύσκολα θα αποκτήσουν εκτός αυτής.
550 
