|
Πρωτοτυπία; Μουσικότητα; Εμπνευσμένες συνθέσειςThe Incident. |
Εναλλακτικά μπορείτε απλώς να μην σκεφτείτε τίποτα από τα παραπάνω μιας και οι Porcupine Tree τα εγγυώνται όλα από μόνοι τους και να αφεθείτε απλώς στη μαγεία ενός καλοφτιαγμένου album. Κάθε δίσκος, μια αρχή…αυτό είναι τελικά το σκεπτικό των Βρετανών prog–rockers (με τη μοντέρνα εκδοχή του όρου φυσικά) σχετικά με τις δημιουργίες τους. Από το In Absentia (2002) και μετά – άρα στην εποχή του Gavin Harrison(drums)- καταφέρνουν να μας εκπλήττουν ξανά και ξανά σαν να μην έχουν απολύτως κανέναν φραγμό στο πόσο μπορούν να μετατρέπουν και να εξελίσσουν τη μουσική τους. Το “The Incident” δεν θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση στον κανόνα και, ακούγοντάς το, βλέπουμε πως η παρέα του Steven Wilson (φωνητικά, κιθάρα) έχει ακόμα πάρα πολλά να μας πει. Ένα από αυτά, είναι πως αυτή τη φορά είχαν την έμπνευση να δημιουργήσουν ένα concept album. Η λέξη “Incident” ( «συμβάν») από μόνη της προκάλεσε το ενδιαφέρουν του κου Wilson και τον ενέπνευσε. Εκείνος, παρατηρώντας μια απαγορευτική αστυνομική λωρίδα με την επιγραφή “POLICE-INCIDENT” προβληματίστηκε με το πώς μια τόσο –σχεδόν αδιάφορα- γενικευμένη λέξη μπορεί παραδόξως να συνδέεται εννοιολογικά, κυρίως μέσω των media, με διόλου «γενικά» και αδιάφορα περιστατικά όπως ατυχήματα, δολοφονίες, καταστροφές κλπ. Ξεκίνησε λοιπόν στις αρχές του 2009 να δουλεύει πάνω σε μια μεγάλης διάρκειας, ενιαία σύνθεση με την οποία θα εξιστορούσε με άμεσο και πιο προσωποποιημένο τρόπο διάφορες ιστορίες τέτοιων «περιστατικών». Από την αρχική της μορφή, διάρκειας 35 συνολικά λεπτών, εξελίχτηκε με τον καιρό σε 55λεπτη και από εκεί βρέθηκε τελικά και στα δικά μας τα αυτιά. Έτσι, μπορούμε κιόλας να σας δικαιολογήσουμε την μικρή διάρκεια των περισσότερων κομματιών καθώς αυτά αποτελούν στην ουσία γέφυρες μεταξύ των κύριων θεματικών αλλαγών(τα ολοκληρωμένα κομμάτια δηλαδή), που αποτελούν το βασικό άξονα του δίσκου. Η κυκλοφορία αυτή συμπληρώνεται και από ένα μίνι- EP (disc2) που περιέχει 4 ακόμα νέα κομμάτια των Porcupine Tree. Στο ψητό τώρα, δεν χρειάζεται καν να τονίσω την ωριμότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι Porcupine Tree την μουσική τους. Αυτό είναι μάλλον το πιο προφανές. Είναι επίσης ανούσιο να προσπαθήσω να ξεχωρίσω κομμάτια και καλές στιγμές από το The Incident αφού έτσι θα ναι σαν να σας παροτρύνω να ξεκινήσετε μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος (μουσικά πάντα) από ένα τυχαίο της σημείο. Αυτό που με σιγουριά μπορώ πάντως να πω είναι πως πρόκειται για μια υπερ-ατμοσφαιρική δουλειά που ποικίλλει σε συνθετικά είδη (rock, progressive rock, metal, folk) και πρωτοπορεί σε επίπεδα μουσικότητας χωρίς όμως ποτέ να χάνεται η ουσία. Αυτό είναι άλλωστε κάτι που πάντοτε εγγυώνται οι Porcupine Tree, συναίσθημα και δημιουργικότητα αντί απλής επίδειξης των δεινών τους ικανοτήτων. Όσο για τον τομέα της παραγωγής, δεν συναντάμε καμία απολύτως έκπληξη αφού για μια ακόμα φορά οι Porcupine Tree επαναπροσδιορίζουν την έννοια του self-produced album. Για την ιστορία πάντως, από το disc2 του album ξεχώρισα τα: “Bonnie The Cat” και “Remember Me Lover” γιατί μου θυμίζουν και παλιότερες καλές στιγμές της μπάντας. Είναι πολύ σημαντικό, σε μια εποχή όπου το progressive στοιχείο τείνει προς το κουραστικό και το υπερβολικό, να υπάρχει μια μπάντα που διατηρεί το σεβασμό των απανταχού μουσικών και να κερδίζει παράλληλα fanbase από το μαζικό κοινό που δεν το ενδιαφέρουν οι «βιρτουοζισμοί». Στην τελική, το μόνο που μετράει είναι η ομορφιά της μουσικής κι οι Porcupine Tree το γνωρίζουν αυτό.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΙΑΝΝΙΚΙΟΣ
702 
