Ύστερα από ένα αξιόλογο ντεμπούτο το 2010 και ένα split με τους Nachtmystium το 2011, οι εξ Αμερικής blacksters Murmur, έρχονται με το δεύτερο, ομώνυμο album τους, για να μας “μουρμουρίσουν” μερικά φωνήεντα.
Αλλά μη βιαστείς φίλε blackμεταλλά! Η εν λόγω μπάντα γουστάρει να πειραματίζεται και ειδικά εδώ, ανάμεσα στις κλασσικές μουσικές φόρμες του είδους, έχει περιπλέξει κάτι jazzoειδή περάσματα, με noise επιρροές και τέλος πάντων, μην περιμένεις τον old school ήχο που με τόση επιμονή απολαμβάνεις. Πριν ακούσεις το “Murmur”, πρέπει να καταλάβεις πως το σχήμα εκλαμβάνει λίγο διαφορετικά από ότι εσύ την έννοια της ποικιλομορφίας…
Προσωπικά το album το βρήκα πολύ καλό, παρότι το εναρκτήριο “Water from Water” με άφησε αρκετά αδιάφορο. Το “Bull of Crete” όμως είναι απλά εξαιρετικό, και το ίδιο ισχύει και για το -σχεδόν progressive- “Al-Malik” που ακολουθεί. Το “Recuerdos” μαγεύει με την ήρεμη δύναμη της ακουστικής κιθάρας και της απλοϊκής μελωδίας, οδηγώντας τον ακροατή στο ατμοσφαιρικό και υποχθόνιο “Zeta II Reticuli”. Στο “King of Yellow” θυμάσαι ξανά πως ακούς (κάτι σαν) black metal, ελέω των κραυγών. “When Blood Leaves” και απορείς και επίσημα πλέον για την πολυμορφία και το ηχητικό πρίσμα της μπάντας. Το album τελειώνει με το “Lark’s Tongues In Aspic”, ένα εξίσου καλό κομμάτι, γεμάτο εναλλαγές και όμορφες ιδέες.
Λίγες οι μέτριες στιγμές και πάρα πολλές οι πραγματικά ενδιαφέρουσες. Δύστροπο σε σημεία, αλλά αξίζει τις ακροάσεις!
Το πειραματικό υβρίδιο των Murmur παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον και καλό θα είτο να μην περάσει απαρατήρητο. Γιατί καλές οι μανιέρες, αλλά και λίγη πρόοδος δε βλάπτει.
560 
