Έχουν περάσει δύο χρόνια από το μέτριο “Illwill” και οι Σουηδοί Lake of Tears, ύστερα από απαίτηση των fan τους (σύμφωνα με το δελτίο τύπου), αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το παρθενικό τους live album.
Έτσι λοιπόν, το “By the Black Sea”, ηχογραφημένο στο Βουκουρέστι, είναι γεγονός και κυκλοφορεί τέλη Ιανουαρίου, μαζί με το ανάλογο DVD που περιέχει ως extra ένα making of, μια συνέντευξη και δύο video clip. Μεταξύ μας, σιγά τα ωά…
Πάμε λοιπόν να δούμε τα τραγούδια που εμπεριέχονται στο “By the Black Sea”…
Ύστερα από μια μικρή εισαγωγή, το σχήμα ξεκινάει το set του με το instrumental “To Die Is to Wake”, μέσα από το “A Crimson Cosmos” του 1997. Ακολουθούν δύο τραγούδια από το “Illwill” (το “Taste of Hell” και το ομώνυμο) και το “The Greyman” από το “Black Brick Road”.
Βουτιά στο παρελθόν, με τα “Boogie Bubble” και “Cosmic Weed” (αμφότερα από το “A Crimson Cosmos”), ενώ το “As Daylight Yields” μας πάει ακόμα παλαιότερα, στο ντεμπούτο της μπάντας, το “Greater Art” (1994). “The Shadowshires” για τη συνέχεια, μέσα από το εκπληκτικό “The Neonai” (2002), με τα “Raven Land” και “Sweetwater” να εκπροσωπούν το “Headstones” του 1995.
Κάπου εκεί (επιτέλους) ακούγεται και το πρώτο κομμάτι από το “Forever Autumn” (1999), το “Demon You/ Lily Anne”. Επιστροφή στο “Illwill” με το “House of the Setting Sun”, το οποίο είναι και το τελευταίο που θα ακούσουμε από τον εν λόγω δίσκο, με τα “Making Evenings” και “Crazyman” (και τα δύο από το “Black Brick Road”) να παίρνουν τη σκυτάλη, λίγο πριν το τέλος.
Ο επίλογος ανήκει δικαιωματικά στα “So Fell Autumn Rain” και “Forever Autumn”, αφήνοντας όμως μεγάλο παράπονο τη μερική παραγκώνιση του “The Neonai” (ένα “Return of Ravens” ήταν επιβεβλημένο). Επίσης, for the record, να σημειώσω πως δεν ακούγεται ούτε νότα από το “Moons and Mushrooms” (αν και μικρό το κακό).
Τους Lake of Tears πάντα τους συμπαθούσα, αλλά ύστερα από τη μουσική στροφή των τελευταίων χρόνων και με βάση τις διάφορες σπασμωδικές τους κινήσεις, θεωρώ πως δεν έχουν κάποιο λόγο ουσιαστικής ύπαρξης. Για παράδειγμα, το συγκεκριμένο live δεν προσφέρει τίποτα το ιδιαίτερο, διότι καλώς ή κακώς, η μουσική του group δεν είναι και ιδιαίτερα συναυλιακή, ενώ ούτε σα “συλλογή” μπορεί να σταθεί.
Θεωρώ πως το “By the Black Sea” θα βρει νόημα μονάχα στους φανατικούς της μπάντας, όπως και σε αυτούς που παρευρίσκονταν στο συγκεκριμένο live στο Βουκουρέστι. Οι υπόλοιποι θα περιμένουμε καρτερικά μπας και ξαναβγάλουν κάποιο δίσκο της προκοπής…
555 
