Αν και οι συστάσεις περιττεύουν, ας θυμηθούμε επί τροχάδην ποίοι είναι οι Transatlantic…
Το 2000, οι κύριοι Neal Morse (solo, Flying Colors, ex- Spock’s Beard), Roine Stolt (The Flower Kings, The Tangent), Pete Trewavas (Marillion, Kino) και Mike Portnoy (ex- Dream Theater, και με συμμετοχές σε δεκάδες άλλες μπάντες), βγάζουν το “SMPTe”, ένα progressive όργιο, το οποίο ναι μεν δεν ενθουσίασε μακροπρόθεσμα, αλλά άφησε το δικό του στίγμα σε μια διαρκώς αναπτυσσόμενη prog σκηνή.
Ακολούθησε το σαφώς καλύτερο “Bridge Across Forever” το 2001 και το “The Whirlwind” το 2009. Ενδιάμεσα των studio album μεσολαβούσαν live δίσκοι, οι οποίοι ήταν ουσιαστικά αχρείαστοι, αλλά τέλος πάντων…
Το τέταρτο πόνημα του supergroup ακούει στο όνομα “Kaleidoscope” και συνεχίζει εν μέρει τη ρότα του “The Whirlwind”, με τις Beatlικές μελωδικές φόρμες και την καθόλα “ταξίδι πίσω στο χρόνο” διάθεση.
Πέντε συνθέσεις, συνολικής διάρκειας 75 λεπτών, για ένα χορταστικό από κάθε άποψη δίσκο. Και άμα δε σου φτάνουν αυτά, τσέκαρε τη limited έκδοση με διασκευές σε σχήματα όπως Yes (η κυριότερη επιρροή του σχήματος), Electric Light Orchestra, King Crimson, Elton John κ.α.
Όσοι δεν έχετε επαφή με το group, ίσως σας ξενίσει η μεγάλη διάρκεια των κομματιών, με το εναρκτήριο κομμάτι να ξεπερνάει τα 25 λεπτά, και το τελευταίο να αγγίζει τα 32, αλλά άπαξ και έχετε ασχοληθεί με μπάντες τύπου Yes, Eloy και King Crimson, δε θα έχετε κανένα πρόβλημα.
Άλλωστε, κακά τα ψέματα, οι Transatlantic ουδέποτε απευθύνονταν στον μέσο prog ακροατή που οι γνώσεις του έφταναν μονάχα ως τους Rush και τους Dream Theater. Το κουαρτέτο είχε ως σκοπό να αναβιώσει το progressive των ‘70s, εξ ου και τα πάντα μακροσκελή τραγούδια, οι “φλυαρίες” και οι αυτοσχεδιασμοί. Και το αποτέλεσμα είναι πάντα εντυπωσιακό, μιας και από πλευράς τεχνικής κατάρτισης, κάθε πόνημα της μπάντας ακουμπάει ταβάνι.
Το “Kaleidoscope” είναι ένα όμορφο album, κατ’ εμέ καλύτερο από το “The Whirlwind”, που ναι μεν δε διαφοροποιεί τον ήχο των Transatlantic, αλλά τον κρατάει σε υψηλά επίπεδα. Λογικά θα ακολουθήσει και η ανάλογη live κυκλοφορία, καθότι supergroup, άρα και “μαγαζί”.
1220 
