Η SPV/Steamhammer αποφάσισε να μας διδάξει πως παίζεται το βρώμικο rock ‘n’ roll. Αφού κυκλοφόρησε το “Aftershock” των Motorhead (διαβάστε το review), φέρνει στα αυτιά των αδαών δύο συγκροτήματα της Αμερικάνικης “υποκουλτούρας”, τα οποία είχαν αρκετά χρόνια να εμφανιστούν δισκογραφικά.
Αφού ετοιμάζουν την κυκλοφορία του “Up the Dosage” των “σκοπτικών” Nashville Pussy (θα ακολουθήσει review), παρουσιάζουν και το μετά από 6 περίπου χρόνια, νέο album των Supersuckers. Διάδοχος του εξαιρετικού και γεμάτου “Get it together” (2008), το “Get The Hell” έρχεται να μας δείξει πως η “συμμορία” του Eddie Spaggheti είναι ακόμα εδώ και ενεργότατη.
Ξεκινώντας με ένα “Intro” με ατμόσφαιρα πολεμική με σειρήνα να ακούγεται μπαίνει σαν τρένο το ομώνυμο “Get The Hell”. Βρώμικο rock ‘n’ roll, αλλά με πιο κυριλέ Springsteen-ικό ύφος, σε σχέση με τα άλλα δύο προαναφερθέντα σχήματα, οι Supersuckers ισορροπούν μεταξύ καουμποϋλικίου και καθωσπρεπισμού.
Δυναμισμός στις κιθάρες του “Something about you” και για μια ακόμη φορά οι Supersuckers δίνουν βάρος στιχουργικά στις σχέσεις των δύο φίλων, περνώντας μια βόλτα από τη blues rock φυσαρμόνικα του “Fuck Up”, μια αυτοκριτική του “καμένου” ήρωα του τραγουδιού. Οι στίχοι σε κάνουν να θες να τραγουδήσεις και ο Eddie έχει και πάλι, αυτό που έλειπε από το τελευταίο του solo album, “Value of Nothing”, γεγονός το οποίο φαίνεται τρανά στο “High Tonight”.
Punk, Rock ‘n’ roll, sleaze και κυρίλα στο ίδιο πακέτο που αν και δεν είναι “Get it Together” είναι συναρπαστικό.
“Ι finally crashed down to the ground, and I finally see the bottom” (“Pushin’ thru”) και άλλοι τέτοιοι στίχοι με τους οποίους ο καθένας από εμάς μπορεί να ταυτιστεί. Riff-άρες τύπου “Never let me down again”, “Gluttonous” σε ένα δίσκο που όσοι θεωρούνται hard rock πρέπει τουλάχιστον να ακούσουν μια φορά.
Σε μια προσπάθεια, που δείχνει το πόσο αγαπάνε τους Kiss και το rock ‘n’ roll, σε 35 λεπτά σε κάνουν να χορέψεις δίχως αύριο!
Σταματήστε να φέρνετε μόνους τους, τους Nashville Pussy. Έχω δει το πακέτο και σας παρακαλώ να το ξαναδώ!
602 
