Παρασκευή, μέρα αγαπημένη. Αλλαγή βάρδιας και βουρ για ένα σίγουρα καλό live στο ιστορικό An Club στα Εξάρχεια
Εδώ και μήνες, μιλάμε για το live και προσπαθώ να πείσω κόσμο να έρθει να δει αυτά τα παλικάρια από τη Σουηδία, που χοροπηδούν όμορφα στις σκόνες της ερήμου.
Φτάνοντας εκεί βλέπω αρκετό κόσμο απέξω να πίνει τις πρώτες περιπτερικές μπίρες και αναγάλλιασε η ψυχούλα μου.
Και οι Truckfighters δεν ήταν μόνοι τους. Είχαν δύο πολύ ορεξάτα και αποδοτικά support συγκροτήματα. Η δομή αυτού του line-up είναι μια από τις πιο σωστές μουσικά που έχω αντικρίσει τελευταία στην πόλη μας. Συγκροτήματα με κάποια μικρή απόσταση ηχητικά, η οποία κλιμακωνόταν σταδιακά και έφτανε στο τέλος εκεί που έπρεπε, με ιδανικό τρόπο.
Πρώτοι στο πάλκο, οι ανερχόμενοι Black Hat Bones.
Δουλευταράδες, με την απαραίτητη, χωρίς να ενοχλεί, ποζεριά στη σκηνή που κάνει το θέαμα ευχάριστο. Δέσιμο άψογο, ωραίες συνθέσεις που ακροβατούν μεταξύ του καουμπόικου glam σε στυλ GNR, Warrant σε πιο νεο-grunge ήχους τύπου Alter Bridge, αλλά με ένα δικό τους τρόπο.
Έπαιξαν καλά δυνατά, κέρδισαν χειροκρότημα και ζέσταναν καλά το κοινό. Διασκεύασαν Black Flag, των οποίο το έμβλημα κοσμεί σε tattoo το αριστερό μπράτσο του frontman τους, και πολλά δικά τους κομμάτια.
Στη συνέχεια, οι Semen of The Sun, του διοργανωτή Μάριου, τους οποίους για ένα περίεργο λόγο δεν είχα ξαναδεί στη σκηνή και με συνεπήραν. Ειλικρινά, δεν τους περίμενα τόσο τούμπανο.
Μουσική βγαλμένη από τα 90s, σε στιλ που πλέον δεν παίζεται συχνά στη χώρα μας, με noise rock ξεσπάσματα που θυμίζουν πρώιμους Nirvana, Therapy, Jesus Lizard, αλλά και πιο ήρεμες διαδρομές που μου έφεραν στο μυαλό Sonic Youth και Smashing Pumpkins.
Παίζοντας μια καινούργια σύνθεση, αλλά και κομμάτια από τις δύο ολοκληρωμένες τους δουλειές, με αποκορύφωμα το εξαιρετικό “Cheap Hotel”, στο τέλος του οποίου ο Μάριος εκστασιασμένος πέταξε στο δάπεδο την κιθάρα του, ξεκινώντας με τη δεύτερη το hit τους (ψάξτε και το διασκεδαστικό video clip) “Roses”. Κυνηγήστε να τους δείτε ζωντανά και δε θα ζημιωθείτε! Εμπιστευτείτε με!
Το τρίο από το Örebro της Σουηδίας, για τέταρτη φορά (αν δεν κάνω λάθος) στη χώρα μας και αυτή τη φορά με περισσότερο κόσμο να έρχεται να τους δει. Πρώτος εμφανίστηκε τρέχοντας ο κιθαρίστας Dango, δείχνοντας τη φοβερή του όρεξη να τα σπάσει, αλλά κάποιο καλωδιάκι κουνήθηκε και του χάλασε στιγμιαία το εισαγωγικό πανηγύρι. Ευτυχώς, οι άλλοι δύο ετοιμοπόλεμοι έσπευσαν και κάλυψαν τζαμάροντας, ώσπου ο συνεργάτης τους έλυσε τα τεχνικά θέματα και ξεκίνησε το πάρτι.
Με νέα κομμάτια, τα οποία περιμένουμε να ακούσουμε και στουντιακά, στις αποσκευές τους, ήρθαν εδώ να σπάσουν τον πάγο με το εκπληκτικό “Desert Cruiser” σε μια απολαυστική εκτέλεση, όπου είδαμε το πόσο αλήθεια ήταν οι δηλώσεις του Dango στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, για το ποιόν του νέου τυμπανιστή.
Προσωπικά, τους έχω μία αδυναμία και άρχισα να κοπανιέμαι τόσο που τη στιγμή που γράφω νιώθω το σβέρκο μου μουδιασμένο. Δίνοντας βαρύτητα στο δίσκο τους “Phi”, από όπου έπαιξαν τα “Atomic”, “Traffic” και “Chameleon” δείχνοντας μια τάση προς το αέναο τζαμάρισμα, κάνοντας το πλήθος να χορεύει.
Ο Ozo με το μπάσο και τη φωνή του να δένει άψογα με τα τύμπανα του Poncho, έδιναν τα περιθώρια στον Dango να αλωνίζει χοροπηδώντας αριστερά και δεξιά και τελικά, να κατεβαίνει από τη σκηνή και να βολτάρει μέσα στο An.
Όσο πιο πολύ χώρο δίνεις σε τέτοιους τύπους όλο και καλύτερο θα είναι το Show. Η απόδειξη ήταν μπροστά μας και θα φανεί και σε φωτογραφίες.
Ακούσαμε για πρώτη φορά ζωντανά το νέο “The Chairman”, του οποίου το video clip, όλοι μας ποστάραμε τουλάχιστον μια φορά, αλλά και το “Mind Control”, το οποίο είναι το δεύτερο τραγούδι του επερχόμενο “Universe” album τους.
Όλα πουτάνα με την κομματάρα “Monte Gargano” από το album “Mania” και η ατμόσφαιρα είχε χτυπήσει κόκκινο. Στο τέλος, το “Chameleon” που ήδη από μόνο του είναι δέκα λεπτά, να τραβάει λίγο παραπάνω και εμένα να βρίσκομαι ξαφνικά με το μπάσο του Ozo κρεμασμένο πάνω μου. Το βασάνισα κοπανώντας το και μετά δυσκολίας μέσα στην “μαστούρα”, κατάλαβα (αφού με σκούντηξε ο φίλος και φωτογράφος Ανδρέας Πανόπουλος) ότι ο drummer με περίμενε με τα χέρια στον αέρα για να κλείσει το κομμάτι.
Ένιωσα μεγάλη τιμή και η αλήθεια είναι πως μου βγήκε μία χαμένη παιδικότητα εκείνη τη στιγμή και τελικά καταλήξαμε να βγαίνουμε φωτογραφία με τους τρελούς αυτούς Σουηδούς!
Ο ήχος συνολικά ήταν αξιοπρεπής το λιγότερο, χωρίς νταβαντούρια και φαλτσοσφυρίγματα, και ακόμα όταν έπεσε το μικρόφωνο από το tom του Poncho η εικόνα δε χάλασε. Μπράβο σε όλους! Και σε αυτούς απάνω και σε εμάς από κάτω!
Truckfighters Setlist
Desert Cruiser
Atomic
The Chairman
Traffic
Monte Gargano
Mind Control
Chameleon
Υ.Γ. Respect σε όλες τις μπάντες, τις οποίες ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, γιατί μου χάρισαν ένα πολύ δυνατό και όμορφο βράδυ!
Όσοι χάσατε, ας προσέχατε!
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
575 
