Το boss επιστρέφει δύο χρόνια ύστερα από το “Wrecking Ball”, με τον δέκατο-όγδοο δίσκο του.
Μην περιμένετε όμως ένα “κανονικό” album. Στο “High Hopes” ο Bruce Springsteen παρουσιάζει συνθέσεις που δεν είχαν καταφέρει να ενταχθούν σε προηγούμενες δουλειές του, καθώς και μερικές διασκευές. Βέβαια, αυτό παίζει μικρό ρόλο, μιας και το αποτέλεσμα είναι εξίσου εντυπωσιακό, και η δομή του δε σε κάνει να νιώθεις πως ακούς κάποια συλλογή, αλλά μια κανονική κυκλοφορία.
Το album ξεκινάει με το ομώνυμο κομμάτι, το οποίο υπάρχει και στο “Blood Brothers” EP του 1996 και αποτελεί διασκευή σε σύνθεση του Tim Scott McConnell. Για τις ανάγκες του νέου δίσκου επανηχογραφήθηκε και το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό. Αρκετά ενδιαφέρουσα έναρξη, και πάνω απ’ όλα όχι αναμενόμενη.
Το “Harry’s Place” διέπεται από μια 80s ατμόσφαιρα που σε ταξιδεύει προς “Human Touch” μεριά, παρότι πρόκειται για leftover από το “The Rising” του 2002. Το επτάλεπτο “American Skin (41 Shots)” αποτελεί και αυτό παλαιότερη σύνθεση, η οποία αποδιδόταν live την περίοδο 1999-2000. Πολύ όμορφο κομμάτι, το οποίο χρειαζόταν να αποτυπωθεί επιτέλους σε studio μορφή σε κάποιο album. Κάλλιο αργά παρά ποτέ…
Η διασκευή στο “Just Like Fire Would” των The Saints είναι ανέλπιστα καλή, με τον Bruce να δίνει μια εντελώς διαφορετική χροιά στο τραγούδι. Τα “Down in the Hole” και “Heaven’s Wall” αποτελούν και αυτά παλαιότερες ιδέες που είχαν μείνει στο ράφι, ενώ τα “Frankie Fell In Love” και “This Is Your Sword” είναι νέες συνθέσεις (όρκο δεν παίρνω, Bruce είναι αυτός).
Το “Hunter of Invisible Game” μας έρχεται από το 2005, αλλά μέχρι πρότινος δεν είχε βρει το δρόμο του σε κάποιο album. Από ότι φαίνεται, το “High Hopes” αποτελεί ιδανική ευκαιρία. Η επανεκτέλεση του “The Ghost of Tom Joad” (1995) μάλλον είναι αχρείαστη, αλλά σίγουρα ενδιαφέρουσα.
Λίγο πριν το τέλος, έχουμε το “The Wall”, αρχικά γραμμένο το 1998, ενώ σαν επίλογο τη διασκευή στο “Dream Baby Dream” των Suicide.
Εν κατακλείδι, αν είσαι fan του Bruce Springsteen θα ευχαριστηθείς το “High Hopes”. Και αναλογιζόμενος πως τα περισσότερα τραγούδια αποτελούν leftovers, καταλαβαίνει κανείς το πόσο μεγάλος συνθέτης είναι ο εν λόγω κύριος. Διότι ακόμα και οι ιδέες που απέρριπτε κατά καιρούς και έβαζε στο ράφι, είναι τόσο καλές που φτιάχνουν ένα δυνατό album από μόνες τους. Εύγε!
525 
