“We’ll always have Paris”. Δε φταίω εγώ, φίλε μου αν δεν έχεις δει μία από τις κλασικότερες ταινίες της έβδομης τέχνης.
Βέβαια, είναι απλά συνωνυμία, αφού εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα hard rock συγκρότημα από τη Σουηδία, με σαφή glam προσανατολισμό.
Έχοντας κάνει κάποια αίσθηση με το ντεμπούτο τους, “Apocalyptic Youth”, που χτύπησε πρωτιά στη λίστα των Hard rock albums στη χώρα τους (πλειάδα πολλών όμορφων σχημάτων στο χώρο, οπότε δεν είναι όσο λίγο ακούγεται) και υποψηφιότητα για Καλύτερο νέο rock group από το Classic Rock Magazine (UK). Μπήκαν γρήγορα, στα μεγάλα σαλόνια παίζοντας support στους μεγάλους Kiss και περιοδεύοντας στη Σουηδία με τους Crash Diet και Bullet.
Δεν είναι τυχαίοι μουσικοί όμως, αφού στις τάξεις τους έχουν τους κιθαρίστες Ryan Roxie (Alice Cooper Band) και Eric Stenemo (Melody Club) καθώς και τη drummer των Sahara Hotnights, Josephine Forsman.
Η δεύτερη δουλειά τους, “Riding A Black Swan”, είναι επίσης ιδιαίτερα ευχάριστη και θυμίζει μεγαθήρια του χώρου, όπως φυσικά ο θείος Alice Cooper και οι Skid Row. H αλητεία του glam συναντά την ωριμότητα του AOR και με σεβασμό στο κλασικό rock/metal κοιτάει στο μέλλον κάνοντας κωλαράκια να κουνιούνται.
Συγκρότημα που μπαίνει στην καρδιά μου κοντά στους D.A.D με τραγούδια σαν τα “Hail The Liberation” και “Barriers”, αφού συνδυάζει όλους τους ήχους με ένα τρόπο που δεν με κάνει να νιώσω ότι φοράω ψεύτικες βλεφαρίδες.
Σήκω χόρεψε, κουκλί μου…
671 
