Κάποτε μια μπάντα με το όνομα EARTH BLUES BAND μετονομάζεται σε σκέτο EARTH, λίγο πριν καταλήξουν να υιοθετήσουν ένα όνομα το οποίο εμπνεύστηκαν από μία ταινία του Boris Karloff με τίτλο ‘’BLACK SABBATH’’.
Με αυτό το όνομα ξεκίνησαν να ηχογραφούν το ντεμπούτο τους λίγο πριν φύγουν τα ‘60s. Αρχικά κυκλοφόρησαν το single Evil Woman (Don’t Play your Games With Me), το οποίο δεν πούλησε τα αναμενόμενα. Όλα όμως άλλαξαν την Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου του 1970 όταν κυκλοφόρησε το album που άλλαξε την ιστορία της σκληρής μουσικής. Το album BLACK SABBATH στην ουσία βάφτισε ένα ολόκληρο ιδίωμα και το επηρέασε τόσο στιχουργικά όσο και αισθητικά. Χωρίς να χουν μεγάλη υποστήριξη από την εταιρία τους και το ραδιόφωνο, το album σκαρφαλώνει μέχρι το No.8 στα charts της Βρετανίας. Ακολουθούν ζωντανές εμφανίσεις και μια περιοδεία στην Αμερική η οποία ακυρώθηκε. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους το συγκρότημα ολοκληρώνει τις ηχογραφήσεις για το δεύτερο album της. Ο δίσκος αρχικά ήταν να ονομαστεί War Pigs, αλλά κάπου εδώ επεμβαίνει η δισκογραφική τους και αλλάζει τον τίτλο σε Paranoid. To Paranoid single έφτασε στο No.4 στα βρετανικά charts και No.1 στη Γερμανία. Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου τους βρίσκει και για πρώτη φορά για μια σειρά εμφανίσεων σε αμερικανικό έδαφος. Ύστερα από πολλές συναυλιακές υποχρεώσεις φτάνουμε στον ‘Αυγουστο του 1971 όπου κυκλοφορεί το Μaster of reality το οποίο πήγε καλά στα charts. Την κυκλοφορία του δίσκου ακολουθούν πολλές εμφανίσεις που φέρνουν την μπάντα στα όρια της εξάντλησης. Το 1972 το αρχικά ονομαζόμενο Snowblind, αλλά τελικά απλώς τιτλοφορημένο Vol.4, αντικατόπτριζε με ρεαλιστικό τρόπο τον μεγάλο αντίκτυπο που είχε στο συγκρότημα η μεγάλη επιτυχία με ότι αυτή έφερνε μαζί της. Τα ναρκωτικά είχαν αρχίσει να μπαίνουν για τα καλά στη ζωή των μελών της μπάντας και οι εσωτερικές εντάσεις άρχισαν να γίνονται πιο δυνατές. Το 1973 και στερημένοι έμπνευσης τρυπώνουν σε ένα κάστρο κάπου στην Ουαλία με σκοπό να εμπνευστούν για το επόμενο και για πολλούς το τελευταίο αριστουργηματικό τους δίσκο.(με αυτό το line-up τουλάχιστον). Τελικά όπως φάνηκε έπραξαν σωστά καθώς το Sabbath Bloody Sabbath που κυκλοφόρησε γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Ακολουθεί άλλη μια μεγάλη περιοδεία, της οποίας η κορωνίδα είναι η εμφάνιση του συγκροτήματος στο California jam festival του 1974 μαζί με τους Deep Purple, E.L.P κ.α., μπροστά σε ένα κοινό 300.000 ατόμων. Δεν ήταν όμως όλα ρόδινα για τη μπάντα. Η επιτυχία και η εξάντληση φέρνουν όλο και συχνότερα τους Ozzy Osbourne και Tony Iommi σε αντιπαραθέσεις. Φτάσαμε στο 1975 και την κυκλοφορία του Sabotage. Για πολλούς θεωρήθηκε ξεπέτα και πολύ κατώτερο συγκριτικά με τις προηγούμενες δουλειές τους. Σίγουρα δεν άγγιζε τα προηγούμενα αριστουργηματικά τους album αλλά περιείχε πολύ καλές συνθέσεις, που κράτησαν ψηλά το όνομα του συγκροτήματος. Την επόμενη χρονιά κυκλοφορούν τη συλλογή με τον ειρωνικό τίτλο ‘’We Sold Our Souls For Rock N Roll’’ και λίγο αργότερα το album Technical Ecstacy. O δίσκος δεν τα πηγαίνει καλά στην αγορά. Οι ρίξεις στο εσωτερικό της μπάντας αρχίζουν και αυξάνονται. Αρχικά ο Ozzy προσπαθεί(αποτυχημένα) να σχηματίζει ένα project. Στη συνέχεια ο Ozzy πάλι προσπαθεί να φτιάξει τη δική του μπάντα(με δηλωμένη αποχώρηση αυτή τη φορά).Όσο ο Ozzy ήταν εκτός μπάντας την θέση του είχε πάρει ο David Walker. Τελικά επέστρεψε και όλοι μαζί ηχογράφησαν το Never Say Die το οποίο κυκλοφόρησε το 1978.Το album δεν ήταν καλό και δεν τα πήγε καθόλου καλά, ειδικά στην Αμερική. Μετά από μια σειρά εμφανίσεων γίνεται manager της μπάντας ο Don Arden που είχε την jet records, μετακομίζουν στην αμερική και κάπου εδώ έρχεται η διακοπή της συνεργασίας με τον Ozzy κάπου στις αρχές του 1979. Ένας κύκλος είχε κλείσει, ένας άλλος όμως ήταν έτοιμος να ανοίξει. Εν έτη 1979 ο τραγουδιστής Ozzy Osbourne εκδιώχνεται από το συγκρότημα. Με την παρουσία κάποιας Sharon Arden(αργότερα θα γίνει γνωστή ως Sharon Osbourne) θα γίνει προσέγγιση του Τony Ιommi με τον ήδη γνωστό Ronnie James Dio με σκοπό ο τελευταίος να αναλάβει τη θέση του τραγουδιστή στο συγκρότημα. Ο Iommi ενθουσιάστηκε με την μεγάλης έκτασης φωνή του Dio καθώς και με το γεγονός ότι ο Dio τραγουδούσε διαμέσου των riffs και όχι ακολουθώντας τα, όπως έκανε ο Ozzy. Αργότερα ο Iommi θα δηλώσει: “ ο Ozzy ήταν σπουδαίος showman,αλλά σε ότι έχει να κάνει με τη μουσική προσέγγιση, ο Dio είναι κάτι το διαφορετικό και δίνει μεγαλύτερες δυνατότητες για μουσικές προεκτάσεις”. Ο Dio συνέβαλε και στο συνθετικό κομμάτι, ωστόσο το δυνατό του σημείο ήταν οι στίχοι του που έφεραν άλλο αέρα στους Black Sabbath. Στην αρχή το γεγονός αυτό ξένισε τον μέχρι τότε κύριο στιχουργό της μπάντας Geezer Butler ο οποίος στιγμιαία αποχωρεί για να επιστρέψει λίγο αργότερα με ανανεωμένη πίστη για το μέλλον του συγκροτήματος. Το 1980 κυκλοφορεί το μνημειώδες ‘’Heaven and Hell’’ από την εταιρία vertigo. Ήταν η απάντηση τους σε όσους τους θεωρούσαν ξεγραμμένους μετά την φυγή του double-o. Με τραγούδια όπως τα Νeon Κnights, Children of The Sea, Lady Evil, Wishing Well, Die Young , Walk Away, Lonely Is The Word και φυσικά το επικό ομότιτλο οι Sabbath απέδειξαν την ικανότητα τους να γράφουν μνημειώδη τραγούδια, όποια και αν είναι τα δεδομένα. Ενώ όλα πήγαιναν καλά για το συγκρότημα τα προβλήματα δεν άργησαν να εμφανιστούν. Κατά την διάρκεια της περιοδείας τα προβλήματα του ντράμερ Bill Ward με το αλκοόλ άρχισαν να γίνονται ανυπέρβλητα. Δεν ήταν όμως το μόνο πρόβλημα του ταλαντούχου ντράμερ μιας και ο ίδιος ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την φυγή του Ozzy και την μουσική κατεύθυνση που είχε η μπάντα με αυτόν στο μικρόφωνο. Όλα αυτά είχαν σαν φυσικό αποτέλεσμα την απόλυση του στις 18 Αυγούστου του 1980. Ο Dio σε μια ένδειξη μεγαλείου είχε πει εκείνη την εποχή για τον Ward: “Αν οι Led Zeppelin αποφασίσουν να συνεχίσουν ο Bill είναι ο καταλληλότερος για να αντικαταστήσει τον εκλιπόντα John Bonham”. Αντικαταστάτης του Ward ήταν ο Vinny Appice με τον οποίο ολοκλήρωσαν την περιοδεία και στη συνέχεια ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν το εξαιρετικό ‘’Μob Rules’’ το οποίο πήρε πολύ καλές κριτικές και ανέδειξε τραγούδια διαμάντια όπως το ομότιτλο, το Falling of the Edge of The World και το υπέροχο The Sign of The Southern Cross. Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν το live album LIVE EVIL με εμφανίσεις δε διάφορους σταθμούς απ την περιοδεία για την προώθηση του Mob Rules. Εκείνη την εποχή όμως είχαν να συναγωνιστούν και τον παλιό τους φίλο Ozzy Osbourne o οποίος σημείωνε τεράστια επιτυχία με τα album Diary Of a Madman και Speak of The Devil(με ζωντανές εκτελέσεις τραγουδιών από τη Sabbath περίοδο). Στο εσωτερικό του συγκροτήματος όμως κάτι δεν πήγαινε καλά. Φήμες λένε ότι ο Dio έμπαινε κρυφά τη νύχτα στο στούντιο που γινόταν η μίξη του live album και ανέβαζε την ένταση των φωνητικών του. Επίσης ο Dio δεν ήταν ευχαριστημένος με την ποιότητα και τον όγκο των φωτογραφιών του που μπήκαν στο artwork του δίσκου. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς όλα είχαν να κάνουν με το τεράστιο ‘’εγώ’’ που είχαν οι μουσικοί της μπάντας. Από την μία είχαμε την ομάδα των Iommi-Buttler που δεν έβλεπαν θετικά την ολοένα και αυξανόμενη ηγετική τάση του Dio στην μπάντα. Από την άλλη ο Dio o οποίος είχε πάρει με το μέρος του τον Vinny Appice ήταν εκ φύσεως αρχηγικός και δεν μπορούσε να υποταxθεί σε κανέναν. Εν τέλει, αργότερα οι δυο πλευρές θα ρίξουν το φταίξιμο όσον αφορά το LIVE EVIL στον μηχανικό ήχου κατηγορώντας τον ότι συνέχεια ήταν μεθυσμένος. Το αποτέλεσμα όμως δεν άλλαξε. Ο Dio μαζι με τον Appice απολύθηκαν από το συγκρότημα, κάτι που σήμανε και το τέλος της συνεργασίας τους(για κάποια χρόνια τουλάχιστον). Βρισκόμαστε στο 1990.Ο Dio περιοδεύει για τον δίσκο του Lock Up The Wolves και σε κάποια εμφάνιση του στη σκηνή ανεβαίνει ο Geezer Butler με τον οποίο ερμηνεύουν το Neon Knights. Μαρτυρίες λένε ότι στη συνέχεια συμφιλιώνονται και μετά την ανταλλαγή αναμνήσεων συζητάνε το ενδεχόμενο συνεργασίας και αναβίωσης των ημερών που μαζί κυκλοφόρησαν τα Heaven and hell & Mob Rules. Αφού έπεισαν τον Iommi επανέφεραν και τον Vinny Appice μιας και ο τότε ντράμερ της μπάντας Cozy Powel είχε κάποιο ατύχημα. Έτσι το line-up του Mob Rules αναβίωσε και πάλι. Έτσι, ξεκινάνε τις ηχογραφήσεις του Dehumanizer οι οποίες διήρκησαν ένα χρόνο. Οι εντάσεις ανάμεσα σε Dio και Iommi ήταν πολλές αλλά τελικά ο δίσκος ολοκληρώθηκε και αν και είχε αρκετά καλά τραγούδια δεν ήταν αρκετός για να τους κάνει όνομα μεγάλου βεληνεκούς όπως ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 80.Η περιοδεία που ξεκίνησε για την προώθηση του δίσκου μόνο καλή δεν ήταν , μιας και οι εντάσεις ήταν πολλές. Η ολική καταστροφή ήρθε όταν ο Ozzy κάλεσε τους Sabbath να παίξουν στην(σύμφωνα με τα τότε λεγόμενα του) τελευταία του συναυλία. Η πρόταση αυτή για τον Dio ήταν παραπάνω από προσβλητική αφού τα προηγούμενα χρόνια είχαν ειπωθεί πολλά από τον Ozzy τόσοι για τον βραχύσωμο τραγουδιστή όσο για την μπάντα γενικότερα. Ο Dio αποχώρησε πριν την περιοδεία και τα κάστανα από τη φωτιά καλείται να τα βγάλει ο Rob Halford. Όπως όλα έδειξαν ο χωρισμός δεν έγινε και με τις καλύτερες συνθήκες και ακόμα και σήμερα σύμφωνα με τα λεγόμενα τους όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν τα όσα ειπώθηκαν εκατέρωθεν. Κι όμως το κουαρτέτο των Iommi-Dio-Buttler-Appice δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη…. Το 2006 η Rhino θέλησε να κυκλοφορήσει μια συλλογή που να περιέχει τραγούδια από την εποχή που ο Dio ήταν ο frontman των SABBATH. H όλη ιδέα ήταν στη συλλογή να συμπεριληφθούν και κάποια νέα κομμάτια. Έτσι επιχειρείται η προσέγγιση ανάμεσα στις 2 πλευρές. Η όλη ιστορία τελικά αποδεικνύεται εποικοδομητική και έτσι προκύπτουν 3 ολοκαίνουργιες συνθέσεις οι οποίες και περιλαμβάνονται στη συλλογή “The Dio Years”. Έτσι, κάτι το ότι ο Ozzy είχε βάλει τη μπάντα σε πάγο, κάτι το ενδιαφέρον του κόσμου, κάτι η όλη καλή ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, αποφασίστηκε να γίνει μία παγκόσμια περιοδεία. Αρχικά υπήρχαν εμπόδια σχετικά με τη χρησιμοποίηση του ονόματος BLACK SABBATH αφού και είχε συνδεθεί καθαρά με την ύπαρξη του Ozzy στη μπάντα. Το πρόβλημα όμως ξεπεράστηκε γρήγορα με την υιοθέτηση του ονόματος HEAVEN AND HELL και έτσι το line-up του “Mob Rules” και του “Dehumanizer” βρέθηκε και πάλι μαζί. Αποτέλεσμα αυτής της περιοδείας ήταν η κυκλοφορία του live album “Live at Radio City Music Hall”. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 28 Αυγούστου 2007 και περιλαμβάνει ολόκληρη την εμφάνιση της μπάντας στο φημισμένο Radio City Music Hall της Νέας Υόρκης στις 30 Μαρτίου του ίδιου έτους. Να τονίσουμε ότι στην συγκεκριμένη περιοδεία παίζονταν τραγούδια μόνο από την περίοδο που ο Dio ήταν στην μπάντα. Τέλος την 1η Iουλίου του 2007 είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τους HEAVEN AND HELL στο terra vibe της Μαλακάσας σε μία άκρως εντυπωσιακή εμφάνιση. Μετά το τέλος της περιοδείας όλοι νόμιζαν πως η μπάντα είχε μπει στον πάγο με το συγκεκριμένο line-up ειδικά από τη στιγμή που και o Dio είχε να ασχοληθεί με το δικό του συγκρότημα και οι υπόλοιποι να δουν τι θα γίνει με τον Ozzy. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και οι φήμες ότι η τετράδα των Iommi–Dio–Buttler–Appice είναι ξανά μαζί και δουλεύουν πάνω σε νέο υλικό. Φυσικά αυτά ήταν χαρμόσυνα νέα για τους απανταχού φίλους του συγκροτήματος και ιδιαίτερα αυτών που λατρεύουν τη σύνθεση με τον Dio στα φωνητικά. Τελικά όλα βγήκαν αληθινά όταν στις 3 Ιουνίου του 2009 η μπάντα κυκλοφορεί το πολύ καλό the “Devil You Know”. Μπορεί ο δίσκος να μην φτάνει τα επίπεδα του “Heaven And Hell” και του “Mob Rules” όμως καταφέρνει να συντηρήσει το μύθο της μπάντας. Φυσικά ξεκίνησε άλλη μια παγκόσμια περιοδεία η οποία πέρασε και από τα μέρη μας στις 27/7/09 στο ROCKING ATHENS FESTIVAL το οποίο πραγματοποιήθηκε στις κλειστές εγκαταστάσεις του Φαλήρου. Όλοι οι φίλοι της μπάντας ευχόμαστε να μην χρειαστεί ξανα να χωρίσουν οι δρόμοι των μελών της συγκεκριμένης σύνθεσης και να συνεχίσουν και στο μέλλον να μας προσφέρουν τραγούδια που μόνο οι ίδιοι ξέρουν, Its heaven and hell.
Πάνος Κωτσοβίλης
672 
