Τα καλόπαιδα τούτα κατάγονται από το εξωτικό Ελσίνκι της Φινλανδίας και είναι πασιφανές ότι δεν έχουν βλέψεις για τον επόμενο διαγωνισμό της Eurovision ούτε να κάνουν καλή εντύπωση στη μάνα σας. Θα ήθελαν όμως πολύ, παρόλη τη σκανδιναβική τους καταγωγή, να είχαν γεννηθεί στη γειτονική και εξίσου εξωτική και φιλόξενη Νορβηγία.
Πρόκειται, συνεπώς, για μία straight black metal μπάντα με λίγα χρόνια παρουσίας, με κάποια EP και δύο full length (μαζί με το παρόν) στο δυναμικό της, εκ των οποίων μάλιστα το ντεμπούτο κυκλοφόρησε από την ελληνική Nykta (μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, μαύρη σαν καλιακούδα…). Η νορβηγική επιρροή, πάντως, είναι διάχυτη στις συνθέσεις του νέου άλμπουμ, που παραπέμπουν σε συγκροτήματα όπως οι Gorgoroth, οι Immortal και φτάνουν μέχρι και τους τεχνίτες Emperor.
Τα irri ξυσίματα της κιθάρας, οι φρενήρεις ρυθμοί των drums, το corpsepaint και η αρρωστημένη ατμόσφαιρα είναι όλα εδώ. Στην εξίσωση προσθέστε κάποιο groove, μερικές νοσηρές κιθαριστικές μελωδίες και τον ερεθισμένο από τις τσιρίδες λαιμό του, εδώ και 3 περίπου έτη, frontman Raato και είστε μέσα. Και εννοείται ότι και η στιχουργική θεματολογία των τραγουδιών εκπέμπει την αντίστοιχη μαυρίλα, καθώς ο χαριτωμένος Raato ψέλνει για Αβύσσους και καμένες ιερές πόλεις.
Μια χαρά γενικά η φάση, θα έλεγα, και τας ταμάμ ως μουσική υπόκρουση για το απογευματινό σας τσαγάκι μαυροφορεμένοι φίλοι μου. Όχι ότι κάνει και καμία δραματική διαφορά, αλλά μην είμαστε και πλεονέκτες… Ωραία εξωφυλλούμπα btw…
487 
