Δύο χρόνια μετά το “Human Remains” του 2011 και μόλις μερικούς μήνες μετά το ορεκτικό single “The Age of Nefarious”, οι Hell επιστρέφουν στο προσκήνιο με το δεύτερο ολοκληρωμένο τους album “Curse & Chapter”.
Χωρίς να μοιράζομαι των ενθουσιασμό πολλών για τους Hell, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ πως πρόκειται για ένα σχήμα με προσωπικότητα και μερικές δυνατές συνθέσεις. Κομμάτια όπως τα “The Disposer Supreme”, “Darkhangel” (στην εισαγωγή του οποίου ακούγεται και η φωνή του Aleister Crowley), “End Ov Days”, το ορχηστρικό “Deathsquad” και το “Something Wicked This Way Comes” έχουν ενδιαφέρον και σφύζουν απ’ τα ιδιαίτερα, θεατρικά φωνητικά του David Bower (εκτός απ’ το “Deathsquad”, φυσικά), την φοβερή κιθαριστική δουλειά και της στοιχειωμένες, πληκτράτες ατμόσφαιρες.
Παρόλα αυτά ο δίσκος δεν κατάφερε να με κερδίσει σε όλο του το εύρος. Η παραγωγή του album είναι σούπερ-καλογυαλισμένη και “στενή” για τα γούστα μου, τα πλήκτρα συχνά ακούγονται πολύ ψηλά στη μίξη και τελικά νομίζω πως ο δίσκος περιέχει τουλάχιστον δυό-τρία fillers, με αποτέλεσμα και το σύνολο να μην μου έχει μείνει ως κάτι αξιομνημόνευτο.
Με λίγα λόγια το “Curse & Chapter” δεν μου φαίνεται δισκάρα αλλά συνεχίζει χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις από εκεί που σταμάτησε το “Human Remains”, πράγμα που σημαίνει πως οι φίλοι των Hell μάλλον δεν θα απογοητευτούν.
607 
