Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου που αφορούσε την ελληνική σκηνή γενικά, είπα να γράψω και μερικές σκόρπιες αλήθειες για τα ιντερνετικά περιοδικά του χώρου… Έστω και εάν πονάνε μερικούς…
Τι είναι λοιπόν η ελληνική σκηνή σε ότι αφορά τα μουσικά zine;
-Είναι αυτή που ανά μήνα ξεγεννάει και από άλλο ένα zine (το οποίο συνήθως διαθέτει χρόνο ζωής το πολύ ένα χρόνο).
-Αυτή που ουσιαστικά ξεκινάει ένα zine για να μπαίνει δωρεάν σε συναυλίες και να παίρνει τζάμπα cd, και όχι από ουσιαστικό ενδιαφέρον.
-Αυτή που κάνει copy paste τα όποια “νέα” (αμετάφραστα ή μεταφρασμένα) και τα παρουσιάζει ως δικό της εύρημα.
-Αυτή που προκειμένου να πάρει “αποκλειστικότητες” και “κλικ”, θα απειλήσει τη μικρή μπάντα πως δε θα την παρουσιάσει, ή θα τη θάψει.
-Αυτή που παρακαλάει ολημερίς τις μεγαλύτερες μπάντες για “αποκλειστικότητες”.
-Αυτή που θα προμοτάρει στην κριτική της οποιοδήποτε σχήμα ελληνικής προέλευσης.
-Αυτή που δε θα τολμήσει ποτέ να γράψει κάτι κακό για παλαιότερες εγχώριες μπάντες.
-Είναι αυτή που γκρινιάζει συνέχεια για την παρακμή της εγχώριας μουσικής σκηνής, αλλά δεν κάνει τίποτα για να την προωθήσει, άπαξ και δεν υπάρχει αντίτιμο (είτε χρηματικό, είτε εμπορικό).
-Αυτή που θα φοβηθεί να κρίνει αρνητικά συγκεκριμένους εγχώριους καλλιτέχνες, φοβούμενη το διαδικτυακό κράξιμο του ίδιου του καλλιτέχνη και των fan του.
-Αυτή που ασχολείται με τους ίδιους και τους ίδιους.
-Αυτή που έχει ως αυτοσκοπό την πρωτιά, πέρα από οτιδήποτε άλλο.
-Αυτή που θα επιλέξει σε ποια album θα κάνει κριτική.
-Είναι αυτή που καλλιεργεί το “εγώ” wanna be δημοσιογράφων και συντακτών.
-Αυτή που ενίοτε δίνει βήμα σε λογής μουσικούς τουρίστες, οι οποίοι είτε δε σκαμπάζουν από μουσική, είτε από γραφή, είτε και από τα δύο.
-Είναι αυτή που εδώ και τόσα χρόνια χαϊδεύει τα αυτιά του εκάστοτε διοργανωτή, προκειμένου να μη χάσει ένα πάσο, αδιαφορώντας για τη σωστή ενημέρωση των αναγνωστών.
-Αυτή που κρατάει τους “τύπους”, γιατί δεν έχει το τσαγανό να γράψει αυτά που πραγματικά πιστεύει.
-Αυτή που θα πληρώσει προκειμένου να φανεί σε τρίτους ότι έχει περισσότερα “κλικ”, ή περισσότερα “like”.
-Αυτή που θα συνεχίσει να αποθεώνει μονάχα τις ‘80ίλες, δίνοντας ελάχιστο χώρο σε πιο σύγχρονές μπάντες.
-Αυτή που ελέω “κλικ” θα στρέψει τα φώτα της πάνω σε Καιάδες και λοιπούς, μένοντας ύπουλα κρυμμένη πίσω από τη λεζάντα “η μουσική δεν πρέπει να συγχέεται με την πολιτική”.
-Είναι αυτή που δεν το κάνει για τη μουσική καθεαυτή, αλλά για να έχει να το λέει…
240 
