Οι Thrash-Black κυκλοφορίες από τη μαμά Σουηδία είναι πάντα κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτες μιας και στο συγκεκριμένο ιδίωμα έχει προσφέρει τα μέγιστα με μπάντες και κυκλοφορίες που απασχόλησαν και απασχολούν σε μεγάλο βαθμό τη μεταλλική κοινότητα.
Δεύτερη κυκλοφορία για το group από το Tanum της Σουηδίας, τέσσερα χρόνια μετά το πολύ καλό Towards Death το οποίο είχε προκαλέσει έναν κάποιον ντόρο γύρω από το όνομά τους, χωρίς όμως να καταφέρει να τους ανεβάσει στο επόμενο επίπεδο, έξω από τους underground κύκλους δηλαδή. Τη δουλειά του σαν ένα ελπιδοφόρο debut όμως την έκανε και με το παραπάνω.
Το Forced to the Ground συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το προ τετραετίας πόνημα με τα πάντα όμως να βρίσκονται ένα σκαλί παραπάνω. Καταρχήν η παραγωγή βελτιώθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό κρατώντας τη ψυχρότητα αλλά δίνοντας και βάθος στα κομμάτια.
Μουσικά η μπάντα παραμένει πιστή στο Blackened Thrash που πρεσβεύει. Riff ξυράφια σε παρασέρνουν σε βιοπραγίες με τις ταχύτητες επί το πλείστον γρήγορες χωρίς όμως να λείπουν και τα mid-tempo κομμάτια όπως το Remains of War με την κλασσική κιθάρα στην εισαγωγή να ντύνει πανέμορφα το κομμάτι. Το At the Eastern Shores που ακολουθεί αποτελεί κατά την ταπεινή μου άποψη τη κορυφαία στιγμή του δίσκου με το εκπληκτικό refrain και τη μελωδία στα πλήκτρα να παραπέμπει στο Mother North των Satyricon. Κανένα κομμάτι από τα εννέα του δίσκου δεν υστερεί αφού το καθένα έχει κάτι να δώσει στον ακροατή. Είτε κοπάνημα, είτε μελωδία είτε και τα δύο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα βαρεθείς.
Επιρροές σαφώς και υπάρχουν με το φάντασμα των Dissection και Witchery να πλανάται στην ατμόσφαιρα και τους πρώιμους Sodom και Kreator να χασκογελάνε ξέροντας ότι όλα για τη σκηνή ξεκίνησαν από αυτούς. Πάρα ταύτα οι Legions of War φτιάχνουν προσωπικότητα παρόλο που το είδος δεν αφήνει πλέον και πολλά περιθώρια.
Το Forced to the Ground είναι κάτι παραπάνω από μια τίμια κυκλοφορία. Είναι ένα album το οποίο δεν θα το ακούσεις μόνο μια φορά και θα πείς καλό είναι και τέλος. Είναι ένας δίσκος που θα τον ξανακούσεις και δεύτερη και τρίτη φορά όχι για να του δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία αλλά γιατί θα τον γουστάρεις και θα τον γουστάρεις και πολύ. Ελπίζω σύντομα μετά τη περιοδεία και σε νέα κυκλοφορία και όχι να μεσολαβήσουν πάλι τέσσερα χρόνια. Τώρα που καίει παιδιά!
585 
